Trudności diagnostyczne i terapeutyczne u pacjenta wysokiego ryzyka ze złożoną wadą aortalną i częstoskurczem przedsionkowym
Streszczenie
Opisano przypadek 80-letniej pacjentki obciążonej wieloma chorobami ze złożoną wadą aortalną oraz dekompensacją
niewydolności serca w przebiegu częstoskurczu przedsionkowego. Zastosowane leczenie lekiem beta-adrenolitycznym
i zwolnienie czynności serca spowodowało hemodynamicznie negatywną odpowiedź, na co wskazywały podwyższone
wartości markerów biochemicznych nerek i wątroby. Ta obserwacja łącznie z obrazem klinicznym wskazała na patofizjologię
niedomykalności aortalnej (AR) jako przyczynę powyższego zjawiska. Zaprezentowany przypadek ukazuje istotność
objawów klinicznych w ocenie ciężkości AR oraz kompleksowego podejścia w procesie podejmowania decyzji terapeutycznych
u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka.
Słowa kluczowe: złożona wada zastawki aortalnejczęstoskurcz przedsionkowypacjent wysokiego ryzyka
Referencje
- Sampat U, Varadarajan P, Turk R, et al. Effect of beta-blocker therapy on survival in patients with severe aortic regurgitation results from a cohort of 756 patients. J Am Coll Cardiol. 2009; 54(5): 452–457.
- Roberts PA, Lin ACW, Cowan BR, et al. Comparison of effects of losartan and metoprolol on left ventricular and aortic function at rest and during exercise in chronic aortic regurgitation. Int J Cardiovasc Imaging. 2018; 34(4): 615–624.
- Evangelista A, Tornos P, Sambola A, et al. Role of vasodilators in regurgitant valve disease. Curr Treat Options Cardiovasc Med. 2006; 8(6): 428–434.
- Nishimura RA, Otto C, Bonow R, et al. 2014 AHA/ACC Guideline for the Management of Patients With Valvular Heart Disease. Circulation. 2014; 129(23).
