Wpływ migotania przedsionków na przebieg kliniczny i leczenie pacjentów z niewydolnością serca — dane z wieloośrodkowego rejestru
, 1, 1, 1
Streszczenie
Wstęp. Współwystępowanie niewydolności serca (HF) i migotania przedsionków (AF) staje się wyzwaniem dla kardiologii nie tylko ze względu na konieczność intensyfikacji działań prewencyjnych w kierunku ograniczenia rozpowszechnienia wspólnych czynników etiologicznych, lecz również z powodu rosnących kosztów opieki nad głównie starszymi pacjentami obciążonymi wysokim ryzykiem skumulowanych powikłań obu chorób, w tym trwałej niepełnosprawności z powodu ciężkiej HF i powikłań zakrzepowo-zatorowych w przebiegu AF. Głównym celem pracy była ocena wpływu współwystępowania AF na przebieg kliniczny oraz leczenie polskich pacjentów z HF na podstawie danych z wieloośrodkowego badania rejestrowego.
Materiał i metody. Populacja poddana retrospektywnej analizie w prezentowanej pracy obejmowała polskich pacjentów włączonych do Rejestru Niewydolności Serca ESC w trakcie fazy długoterminowej (n = 1126). Przeprowadzono analizę porównawczą grupy badanej (AF+) i grupy kontrolnej (AF–).
Wyniki. Nie stwierdzono różnic w częstości zgonów wewnątrzszpitalnych między grupami AF+ oraz AF–: 2,9% w porównaniu z 2,8% (p = nieistotne [NS]). Średni czas hospitalizacji w grupie AF+ wynosił 9,8 ± 14,7 dnia w porównaniu z 8,8 ± 10,9 w grupie AF– (p = NS). W grupie AF+ w porównaniu z grupą AF– istotnie częściej: zaostrzenie przewlekłej HF występowało jako przyczyna hospitalizacji, podczas hospitalizacji stosowano leki moczopędne dożylnie, wykonywano kardiowersję elektryczną, a także istotnie częściej stosowano w trakcie hospitalizacji antagonistów receptorów mineralokortykoidowych, diuretyki, digoksynę, doustne leki przeciwzakrzepowe oraz amiodaron.
Wnioski. W populacji chorych z HF wymagających hospitalizacji podgrupa z AF charakteryzuje się gorszym stanem klinicznym (częściej występujące objawy dekompensacji układu krążenia, głównie obukomorowej, niższe ciśnienie skurczowe, wyższa częstość rytmu serca przy przyjęciu oraz częstsze stosowanie diuretyków dożylnie). Współwystępowanie AF istotnie wpływa na przebieg kliniczny oraz leczenie pacjentów z HF.
Słowa kluczowe: niewydolność sercamigotanie przedsionkówleczeniewyniki klinicznerejestr
Referencje
- Kirchhof P, Benussi S, Kotecha D, et al. [2016 ESC Guidelines for the management of atrial fibrillation developed in collaboration with EACTS] [Article in Polish]. Kardiol Pol. 2016; 74: 1359–1469.
- Wolf PA, Abbott RD, Kannel WB. Atrial fibrillation as an independent risk factor for stroke: the Framingham Study. Stroke. 1991; 22(8): 983–988.
- Krahn AD, Manfreda J, Tate RB, et al. The natural history of atrial fibrillation: incidence, risk factors, and prognosis in the Manitoba Follow-Up Study. Am J Med. 1995; 98(5): 476–484.
- Stewart S, Hart CL, Hole DJ, et al. A population-based study of the long-term risks associated with atrial fibrillation: 20-year follow-up of the Renfrew/Paisley study. Am J Med. 2002; 113(5): 359–364.
- Furberg CD, Psaty BM, Manolio TA, et al. Prevalence of atrial fibrillation in elderly subjects (the Cardiovascular Health Study). Am J Cardiol. 1994; 74(3): 236–241.
- Go AS, Hylek EM, Phillips KA, et al. Prevalence of diagnosed atrial fibrillation in adults: national implications for rhythm management and stroke prevention: the AnTicoagulation and Risk Factors in Atrial Fibrillation (ATRIA) Study. JAMA. 2001; 285(18): 2370–2375.
- Pruszczyk P, Stepinska J, Banasiak W, et al. Zastosowanie nowych doustnych leków przeciwkrzepliwych w prewencji powikłań zatorowych u chorych z migotaniem przedsionków. Kardiol Pol. 2012; 70: 979–988.
- Benjamin EJ, Wolf PA, D'Agostino RB, et al. Impact of atrial fibrillation on the risk of death: the Framingham Heart Study. Circulation. 1998; 98(10): 946–952.
- Ponikowski P, Voors AA, Anker SD, et al. [2016 ESC Guidelines for the diagnosis and treatment of acute and chronic heart failure] [Article in Polish]. Kardiol Pol. 2016; 74: 1037–1147.
- Rywik TM, Kołodziej P, Targoński R, et al. Characteristics of the heart failure population in Poland: ZOPAN, a multicentre national programme. Kardiol Pol. 2011; 69(1): 24–31.
- Maisel WH, Stevenson LW. Atrial fibrillation in heart failure: epidemiology, pathophysiology, and rationale for therapy. Am J Cardiol. 2003; 91(6A): 2D–8D.
- McManus DD, Shaikh AY, Abhishek F, et al. Atrial fibrillation and heart failure parallels: lessons for atrial fibrillation prevention. Crit Pathw Cardiol. 2011; 10(1): 46–51.
- Wodchis WP, Bhatia RS, Leblanc K, et al. A review of the cost of atrial fibrillation. Value Health. 2012; 15(2): 240–248.
- Anter E, Jessup M, Callans DJ. Atrial fibrillation and heart failure: treatment considerations for a dual epidemic. Circulation. 2009; 119(18): 2516–2525.
- Dahlström U, Filippatos G, Maggioni A, et al. ESC Heart Failure Association. Heart Failure Pilot protocol. Eur Heart J. 2010; 31(18): 2184–2186.
- Maggioni AP, Anker SD, Dahlström U, et al. Are hospitalized or ambulatory patients with heart failure treated in accordance with European Society of Cardiology guidelines? Evidence from 12 440 patients of the ESC Heart Failure Long-Term Registry. Euro J Heart Fail. 2014; 15(10): 1173–1184.
- Ozierański K, Kapłon-Cieślicka A, Peller M, et al. Clinical characteristics and predictors of one-year outcome of heart failure patients with atrial fibrillation compared to heart failure patients in sinus rhythm. Kardiol Pol. 2016; 74(3): 251–261.
- Kasprzak JD, Stepinska J, Wozakowska-Kaplon B, et al. Optymalna częstość rytmu serca — aktualny cel terapii kardiologicznej. Stanowisko grupy ekspertów Sekcji Farmakoterapii Sercowo-Naczyniowej Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Kardiol Pol. 2012; 70: 1081–1094.
- Niewinski P, Ponikowski P. Niewydolność serca — postępy 2014/2015. Medycyna Praktyczna, wydanie specjalne Kardiologia. 2014; 3: 16–23.
- Sosnowska-Pasiarska B, Bartkowiak R, Wożakowska-Kapłon B, et al. Population of Polish patients participating in the Heart Failure Pilot Survey (ESC-HF Pilot). Kardiol Pol. 2013; 71(3): 234–240.
