Wartość oznaczania stężeń antygenu nowotworowego Ca 125 i kopeptyny w monitorowaniu terapii chorych z zaawansowaną niewydolnością serca

Streszczenie

Wstęp. Wciąż poszukuje się nowych markerów sercowych i nowych metod monitorowania, które mogą być użyteczne w terapii chorych z zaawansowaną niewydolnością serca (HF). W ostatnich doniesieniach naukowych wykazano, że u pacjentów z HF obserwuje się podwyższone stężenia antygenu nowotworowego 125 (Ca 125) oraz kopeptyny, co możesugerować, że substancje te są markerami HF. Materiał i metody. Celem badania była ocena stężenia potencjalnych markerów HF w odniesieniu do klasycznych, biochemicznych czynników rokowniczych. Do badania włączono 60 pacjentów z zaostrzeniem przewlekłej HF w III i IV klasie czynnościowej według New York Heart Association. Przy przyjęciu do szpitala pobierano krew w celu oznaczenia stężeń klasycznych czynników rokowniczych (kwas moczowy, peptyd natriuretycznego typu B [BNP]) oraz nowych biomarkerów — Ca 125 i kopeptyny. Wyniki. W badanej grupie wykazano istotnie statystycznie podwyższone stężenia klasycznych markerów HF takich jak BNP (Me: 1166,50 pg/ml [636,00–2068,50]) oraz kwas moczowy (X: 9,497 ± 2,426) w stosunku do wartości prawidłowych. W przypadku nowych markerów HF stwierdzono, że stężenie Ca 125 w badanej grupie również było istotnie podwyższone w odniesieniu do wartości prawidłowych (Me: 88,71 [29,28–169,00]). Stężenie kopeptyny w badanej grupie było istotnie wyższe niż w grupie kontrolnej (Me: 96,55 pg/ml v. 7,05; p < 0,0001). Ponadto zaobserwowano statystycznie znamienną współzależność między wyjściowymi stężeniami BNP i Ca 125 (R = 0,48; p < 0,001). Nie wykazano współzależności między wyjściowymi stężeniami kopeptyny a stężeniami klasycznych markerów HF — BNP i kwasu moczowego. Wnioski. W zaawansowanej HF dochodzi do zaburzeń wielu patomechanizmów, co ma odzwierciedlenie w podwyższonych stężeniach różnych substancji, zarówno klasycznych, jak i nowych markerów HF. Podwyższone wartości Ca 125 obserwuje się u chorych z ciężką HF mimo braku choroby nowotworowej, jednak Ca 125, ze względu na małą swoistość, nie przewyższa prognostycznie wartości stężeń BNP. Mimo odmiennego patomechanizmu stężenia BNP oraz Ca 125 wykazywały współzależność, co może świadczyć o złożonej patofizjologii HF w badanej grupie.