Choroby układu sercowo-naczyniowego są główną przyczyną zgonów i niepełnosprawności mieszkańców Indii, a ponadto mają ogromny wpływ psychologiczny i ekonomiczny, ponieważ często dotykają 30- i 40-latków, wcześniej niechorujących, którzy stanowią najbardziej produktywną grupę społeczną. Skuteczne techniki przezcewnikowe otworzyły nowe perspektywy w leczeniu tych chorób, jednak nie mogą zapobiec ich nawrotom. Z tego względu podstawowe znaczenie ma prewencja wtórna. Rehabilitacja kardiologiczna oparta na jodze (Yoga-CaRe) to wielopłaszczyznowe podejście oddziałujące na sferę fizyczną, psychiczną, społeczną i zawodową, którego celem jest zapobieganie lub spowalnianie progresji choroby podstawowej i obniżenie ryzyka ponownej hospitalizacji lub zgonu, a także poprawa komfortu życia i zachowanie pełnej aktywności. Joga to starożytny hinduski system filozoficzny, którego istotą jest dyscyplina ciała i umysłu i który obejmuje szereg reguł filozoficznych oraz ćwiczeń mentalnych i fizycznych. Spośród siedmiu głównych odmian jogi najbardziej znaną jest Hatha yoga, która również obejmuje wiele różnych rodzajów (tj. Iyenger, Ashtanga etc.) i łączy element ćwiczeń fizycznych, kontroli oddechu i medytacji z samoograniczeniami (dotyczącymi diety, palenia tytoniu, spożywania alkoholu i snu). W przeglądzie danych dostępnych w bazie Cochrane wykazano, że rehabilitacja kardiologiczna (CR) powoduje zmniejszenie o 27% śmiertelności całkowitej oraz o 19% śmiertelności całkowitej i zdarzeń sercowych niezakończonych zgonem, a więc pozwala uzyskać korzystniejsze efekty niż skuteczna farmakoterapia (tj. leki przeciwpłytkowe, inhibitory konwertazy angiotensyny, statyny i antagoniści receptorów beta-adrenergicznych). Joga może być użyteczna jako podstawa do opracowania ekonomicznego program CR, a jej dodatkowym atutem jest zgodność z kulturą Indii i popularność na całym świecie.