Ostry zespół wieńcowy bez uniesienia odcinka ST powikłany skrzepliną w lewej komorze - szybki sukces terapeutyczny po zastosowaniu dabigatranu.

Streszczenie

Ostry zespół wieńcowy w zróżnicowanym zakresie prowadzi do uszkodzenia mięśnia sercowego, zaburzeń czynności skurczowej lewej komory oraz niekiedy powikłań, które mogą wymagać odpowiednich zmian terapii. 40-letni chory, dotychczas nieleczący się z powodu chorób przewlekłych, został przyjęty do Kliniki Kardiologii z powodu bólu w klatce piersiowej o charakterze ucisku promieniującego do barków. Dolegliwości wystąpiły pierwszy raz w życiu i trwały kilka godzin. Przy przyjęciu w zapisie EKG występowały: 0,5 mm uniesienia odcinka ST w odprowadzeniach V3–V5 oraz ujemne załamki T w odprowadzeniach V5–V6. Początkowo w badaniach laboratoryjnych markery uszkodzenia mięśnia sercowego były w granicach wartości referencyjnych, kolejne oznaczenia znacząco podwyższone: TnT 0,5 ng/mL, CK-MB mass 47 ng/mL. W przezklatkowym badaniu echokardiograficznym: frakcja wyrzutowa lewej komory wynosiła 50%, dodatkowo uwidoczniono hiperechogeniczną strukturę o wymiarach 9 × 9 × 10 mm w obrębie dyskinetycznego koniuszka, najprawdopodobniej skrzeplinę. Dalsze postępowanie uwzględniało inwazyjną diagnostykę tętnic nasierdziowych, w czasie której stwierdzono dystalną amputację gałęzi przedniej zstępującej, w miejscu okluzji średnica naczynia < 1,5 mm. Zastosowano dożylny wlew heparyny niefrakcjonowanej (UFH). Po trzech dniach hospitalizacji w kontrolnym badaniu echokardiograficznym, w porównaniu do poprzedniego wyniku, nie zaobserwowano żadnych zmian. W związku z tym zdecydowano o zmianie leczenia przeciwkrzepliwego — zastosowano dabigatran 150 mg dwa razy dziennie. Po kolejnych pięciu dniach ponownie wykonano echo serca, w którym nie zaobserwowano skrzepliny w lewej komorze.