Wpływ odwadniania oraz redukcji częstości rytmu serca na parametry echokardiograficzne oraz nasilenie duszności podczas leczenia ostrej niewydolności serca.

Streszczenie

Wstęp. Leczenie ostrej niewydolności serca (ADHF) ukierunkowane na redukcję zastoju prowadzi do zmian parametrów hemodynamicznych oraz częstości rytmu serca. Oceniono wpływ leczenia odwadniającego oraz zmniejszenia częstości rytmu serca podczas leczenia ADHF na parametry pracy serca w analizie echokardiograficznej.

Materiał i metody. W grupie 34 pacjentów (41,2% kobiet, średni wiek 70,2 ± 10,8 lat) hospitalizowanych z powodu objawów ADHF przeprowadzono ocenę echokardiograficzną przy przyjęciu oraz przy wypisie wraz z oceną kliniczną oraz laboratoryjną.

Wyniki. Stwierdzono istotną redukcję masy ciała (84,22 ± 17,46 vs. 78,72 ± 16,95 kg; p < 0,001), częstości rytmu serca (86,21 ± 15.7 vs. 75,72 ± 11,01 bpm; p < 0,001) oraz poziomu NT-proBNP (7530,22 ± 5192,52 vs. 3270,32 ± 2947,26 pg/ml; p = 0,001). W grupie chorych, u których uzyskano redukcję masy ciała o co najmniej 5 kg stwierdzono znamienną redukcję nasilenia duszności ocenionej wg standaryzowanej skali VAS 0–100 pkt (ΔVAS przy przyjęciu/przy wypisie 42,14 ± 13,68 vs. 30,00 ± 12,79; p = 0,04), gradientu ciśnienia fali zwrotnej trójdzielnej (ΔTRPG 7,53 ± 9,36 vs. 1,91 ± 7,48 mm Hg; p = 0,05) oraz nasilenia niedomykalności mitralnej (ΔMR VC 1,21 ± 0,65 vs. 0,66 ± 0,77 mm; p = 0,05). W podgrupie chorych, u których uzyskano redukcję częstości rytmu serca > 10 bpm rejestrowano wzrost frakcji wyrzutowej lewej komory (redukcja HR > 10 bpm: przy przyjęciu 30,56 ± 13,96; przy wypisie 38,69 ± 13,29 vs. redukcja HR < 10 bpm 42,64 ± 14,95; 41,91 ± 13,46%; p = 0,02) oraz całki przepływu od czasu w drodze odpływu lewej komory (redukcja HR > 10 bpm: przy przyjęciu 12,61 ± 3,64; przy wypisie 15,55 ± 4,88 vs. redukcja HR < 10 bpm: 16,18 ± 5,64; 15,04 ± 4,45 cm; p = 0,04).

Wnioski. Leczenie przewodnienia w ADHF skutkuje głównie redukcją nasilenia duszności, stopnia niedomykalności mitralnej oraz ciśnienia w prawej komorze. Przy redukcji częstości rytmu serca obserwowano wzrost frakcji wyrzutowej lewej komory oraz objętości wyrzutowej lewej komory. Powyższych zmian w analizie echokardiograficznej powinniśmy spodziewać się w trakcie skutecznego leczenia ostrej niewydolności serca, podczas gdy ich brak może skłonić ku intensywniejszej terapii, a także informować o gorszym rokowaniu chorych.