Wstęp. W dostępnej literaturze brakuje badań służących ocenie przydatności prognostycznej scyntygrafii perfuzyjnej mięśnia sercowego SPECT (tomografia emisyjna pojedynczego fotonu) w grupie chorych z wywiadem przebytego zawału serca. Celem opisanego badania jest porównanie wartości prognostycznej SPECT w grupie pacjentów z wywiadem zawału serca przed badaniem SPECT oraz bez takiego wywiadu. Materiał i metody. Do badania włączono 151 kolejnych pacjentów z wywiadem zawału serca, u których wykonano badanie SPECT z użyciem 99mTc-MIBI. Następnie, na podstawie charakterystyki klinicznej i demograficznej oraz długości okresu obserwacji dobrano, grupę kontrolną 151 pacjentów poddanych badaniu SPECT, bez wywiadu wcześniejszego zawału serca. Wyniki. Po średnim okresie obserwacji 60 ± 15 miesięcy (grupa 1) i 60 ± 13,5 miesiąca (grupa 2) częstość wystąpienia punktów końcowych, takich jak zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawał serca, rewaskularyzacja, wyniosła odpowiednio 4%, 15% i 26% w grupie 1 oraz 1%, 13%, 17% w grupie 2. Wśród pacjentów bez wywiadu zawału serca (grupa 2) obecność mieszanych zaburzeń perfuzji w badaniu SPECT wiązała się z istotnie większą częstością zawałów serca (p =0,05), hospitalizacji (p = 0,0001) oraz rewaskularyzacji (p = 0,0002). Utrwalone zaburzenia perfuzji wiązały się z istotnie większą liczbą zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych, liczbą hospitalizacji (p=0,02), ale nie zawałów serca (p = 0,52) ani rewaskularyzacji (p = 0,10). Natomiast wśród pacjentów bez wywiadu zawału serca (grupa 1) nie zaobserwowano istotnej statystycznie zależności między typem zaburzeń perfuzji a występowaniem powyższych punktów końcowych. Wnioski. W długoterminowej obserwacji wykazano różnicę w zakresie wartości rokowniczej badania SPECT między pacjentami po przebytym zawale serca oraz bez wywiadu zawału.