Strategie terapeutyczne u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym pozostających w opiece ambulatoryjnej w Polsce — badanie POSTER

Streszczenie

Wstęp. Nadciśnienie tętnicze jest jednym z najczęstszych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego stanowiących główną przyczynę zgonów w Polsce. Liczba pacjentów z kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym wciąż pozostaje mała. Celem pracy była ocena sposobów farmakoterapii nadciśnienia tętniczego, określenie częstości występowania niekontrolowanego nadciśnienia tętniczego oraz częstości występowania czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego i chorób współistniejących w tej grupie pacjentów.

Materiał i metody. Przeprowadzono nieinterwencyjne badanie obserwacyjne wśród pacjentów ambulatoryjnej opieki medycznej. Badanie składało się z dwóch części: 1) badań przesiewowych, tj. zebrania podstawowych danych medycznych od 50 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym; 2) zebrania dodatkowych danych medycznych od 10 chorych z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym.

Wyniki. W badaniu na etapie badań przesiewowych uczestniczyło 42 338 pacjentów. U 54,3% badanych stwierdzono brak kontroli nadciśnienia tętniczego. W tej grupie do najczęściej stwierdzanych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowych należały zaburzenia lipidowe (77,8%) oraz otyłość brzuszna (68,3%). Ponad 25% badanych paliło tytoń. Najczęściej stwierdzanymi chorobami współistniejącymi były choroba niedokrwienna serca oraz cukrzyca (odpowiednio 33,4% i 31%). W ramach leczenia hipotensyjnego 73% pacjentów przyjmowało więcej niż jeden lek przeciwnadciśnieniowy (najczęściej inhibitor konwertazy angiotensyny 59,7%, beta-adrenolityk 45% i diuretyk 38,7%), a 10,6% badanych przyjmowało lek złożony. Terapia hipotensyjna nie była modyfikowana od ponad roku u 38% pacjentów.

Wnioski. Spośród pacjentów z nadciśnieniem tętniczym pozostających pod opieką ambulatoryjną wciąż ponad połowa nie osiąga docelowych wartości ciśnienia. W tej grupie najczęstszymi czynnikami ryzyka i chorobami współistniejącymi są: zaburzenia lipidowe, otyłość brzuszna, choroba niedokrwienna serca i cukrzyca. Prawie 3/4 pacjentów przyjmuje więcej niż jeden lek hipotensyjny — najczęściej inhibitor konwertazy angiotensyny, beta-adrenenolityk i diuretyk. U ponad 60% chorych od ponad pół roku nie modyfikowano leczenia przeciwnadciśnieniowego.