Połączenie bisoprololu z amlodipiną — miejsce w terapii hipotensyjnej

Streszczenie

Jedynie 30% pacjentów z nadciśnieniem tętniczym osiąga za pomocą monoterapii (niezależnie od zastosowanego leku) cel leczenia, tj. obniżenie ciśnienia tętniczego poniżej 140/90 mm Hg. Zastosowanie terapii lekiem złożonym z dwóch klas leków hipotensyjnych pozwala uzyskać cel terapii u większości chorych z nadciśnieniem tętniczym. Korzyści z zastosowania terapii skojarzonej to: intensywniejsze obniżenie ciśnienia tętniczego niż w przy monoterapii, mniej działań niepożądanych, lepsze przestrzeganie zaleceń i prawdopodobnie niższy koszt terapii. Połączenie bisoprololu, nowoczesnego kardioselektywnego beta-adrenolityku, z amlodipiną, najbardziej popularnym dihydropridynowym antagonistą wapnia, w postaci 1 tabletki pozwala na uzyskanie działania hipotensyjnego w dwóch różnych mechanizmach, co prowadzi do większej skuteczności hipotensyjnej niezależnie od wieku pacjenta i aktywności reninowej osocza. Taka kombinacja wydaje się szczególnie przydatna u młodych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym 2. i 3. stopnia, kobiet oraz chorych z nadciśnieniem tętniczym powikłanym chorobą wieńcową lub cukrzycą.