Leki moczopędne w przewlekłej niewydolności serca — udokumentowane fakty i nowe zapytania

Streszczenie

Większość hospitalizacji z powodu zaostrzenia przewlekłej niewydolności serca (NS) wiąże się z objawami przewodnienia i zdecydowana większość pacjentów jest wówczas leczona diuretykami pętlowymi w formie dożylnej. Pomimo tak powszechnego stosowania leków moczopędnych dane mówiące o bezpieczeństwie i skuteczności diuretyków pętlowych u chorych z zaostrzeniem NS są ograniczone. Nadal też istnieją spory na temat najlepszej drogi ich podania w odniesieniu zarówno do dawki, jak i sposobu leczenia (ciągły wlew lub iniekcje dożylne). Pomimo szerokiego stosowania diuretyków zalecenia dotyczące postępowania terapeutycznego opierają się na wynikach nielicznych randomizowanych badań klinicznych. Ponadto, informacje pochodzące z kilku dużych rejestrów oceniających utratę masy ciała pacjentów z zaostrzeniem przewlekłej NS podczas hospitalizacji sugerują, że skuteczność leczenia moczopędnego jest daleka od optymalnej. Celem artykułu jest krytyczna ocena aktualnego piśmiennictwa dotyczącego stosowania leków moczopędnych w tej trudnej klinicznie grupie pacjentów.