Znaczenie polimorfizmów genów VKORC1 oraz CYP2C9 dla leczenia przeciwzakrzepowego doustnymi pochodnymi kumaryny — przegląd doniesień

Streszczenie

Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny są zalecane w wielu jednostkach
chorobowych układu sercowo-naczyniowego. Terapia doustnymi antykoagulantami obarczona
jest wysokim ryzykiem powikłań, głównie występowaniem incydentów krwawienia.
Dlatego poszukuje się nowych rozwiązań, mających ograniczyć działania niepożądane terapii
przeciwzakrzepowej. Wykazano, że istotny wpływ na wielkość dawkowania i częstość występowania
powikłań ma polimorfizm genów związanych z metabolizmem leku, CYP2C9 oraz
VKORC1. Szacuje się, że u nosicieli alleli CYP2C9*2 lub CYP2C9*3 efektywna dawka leku
jest 3–4-krotnie mniejsza w porównaniu z osobami z sekwencją genu CYP2C9*1. Genotyp
VKORC1 wiąże się z nadwrażliwością (VKORC1*2) lub opornością (VKORC1*3, VKORC1*4)
na kumarynę i wpływa na czas do uzyskania terapeutycznej wartości INR oraz na ryzyko
wystąpienia powikłań krwotocznych lub zakrzepowych. Prawdopodobnie w najbliższych latach
coraz większe znaczenie będą miały badania genetyczne prowadzone w celu ustalenia dawkowania
i określenia indywidualnej wrażliwości chorego na pochodne kumaryny. Jednak niezbędne
są dalsze badania, aby wykazać korzyści z takiego postępowania.