Wpływ zmian rzutu skurczowego na dyspersję odstępu QT w przewlekłej stymulacji dwujamowej DDD u chorych stymulacji dwujamowej DDD u chorych z chorobą niedokrwienną serca

Streszczenie

Rzut skurczowy, dyspersja odstępu QT w stymulacji DDD
Wstęp: Obecnie brakuje badań dotyczących oceny wpływu stymulacji DDD na dyspersję odstępu QT (QTD) u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (IHD).
Cel pracy: Ocena wpływu zmian rzutu skurczowego (SV) na QTD podczas stymulacji DDD z różnym sprzężeniem przedsionkowo-komorowym (AVD) i w stymulacji VVI.
Materiał i metody: Badaniem objęto 46 pacjentów (27 mężczyzn i 19 kobiet) w średnim wieku 68,2 ± 7,3 lat, którym wszczepiono rozrusznik DDD z powodu bloku AV III°. Chorobę niedokrwienną serca rozpoznano u 37 pacjentów (grupa „IHD”). Wśród nich 14 przebyło zawał serca (podgrupa „IHD + zawał”). Grupę kontrolną (grupa „ZDROWI”) stanowiło 9 pozostałych osób bez IHD. We wszystkich przypadkach podstawowa częstość stymulacji wynosiła 70 imp./min, a w EKG wszystkie zespoły przedsionkowe i komorowe były sztucznie wystymulowane. Dokonywano optymalizacji AVD, mierząc SV metodą Dopplera. Odstęp QT oceniano w 12-odprowadzeniowym EKG przy szybkości przesuwu taśmy 50 mm/s, QTD obliczano jako różnicę pomiędzy QTmax i QTmin. Pomiary przeprowadzono podczas stymulacji w trybie DDD, m.in. przy najkorzystniejszym AVD (DDDopt, największym SV), nieoptymalnym AVD (DDDn.opt) i w trybie VVI (najmniejszym SV) po przeprogramowaniu stymulatora.
Wyniki: Stwierdzono znamienną korelację pomiędzy SV i QTD (r = –0,825 ± 0,215). Podczas stymulacji w trybie VVI SV był znacząco mniejszy niż w trybie DDDn.opt (78,7 ± 20,8 ml vs 90 ± 21,1 ml; p < 0,001) i QTD była istotnie większa (74,3 ± 16,1 ms vs 69,2 ± 14,9 ms; p < 0,05). U pacjentów z przebytym zawałem serca korelacja SV vs QTD była silniejsza (r = -0,973) w porównaniu z pozostałymi chorymi z IHD. U osób zaliczonych do grupy „ZDROWI” była ona najsłabsza (r = –0,318 ± 0,112).
Wnioski: Programując odstęp AV w stymulacji DDD i zmieniając jej rodzaj, wpływamy znacząco na QTD u osób z IHD. U stymulowanych chorych z przebytym zawałem serca QTD odzwierciedla stan hemodynamiczny serca. (Folia Cardiol. 2000; 7: 195-201)