Ablacja prądem o wysokiej częstotliwości u chorych ze szlakami dodatkowymi o lokalizacji przegrodowej

Streszczenie

Wstęp: Ablacja prądem o wysokiej częstotliwości dróg dodatkowego przewodzenia o lokalizacji przegrodowej, z uwagi na położenie anatomiczne, może wiązać się z większą liczbą powikłań i mniejszą skutecznością zabiegów. Celem pracy była ocena porównawcza przebiegu, skuteczności i obecności ewentualnych powikłań zabiegów ablacji u chorych z drogą dodatkową o lokalizacji przegrodowej oraz pozaprzegrodowej.
Materiał i metody: Analizą objęto 149 chorych z objawowym zespołem WPW, poddanych zabiegowi ablacji. U 70 pacjentów stwierdzono obecność drogi dodatkowej o lokalizacji przegrodowej, u 79 osób - pozaprzegrodowej.
Wyniki: Nie stwierdzono istotnej różnicy skuteczności zabiegów ablacji u chorych ze szlakami przegrodowymi oraz pozaprzegrodowymi (86% - szlaki przegrodowe, 96% - szlaki pozaprzegrodowe). W obu grupach chorych zastosowano zbliżoną liczbę aplikacji przy podobnym ich łącznym czasie. Obserwowano natomiast istotnie niższą skuteczność zabiegów u chorych z obecnością drogi przegrodowej przedniej (ASP — 80%) oraz przegrodowej tylnej (PSP - 81%) w porównaniu z lokalizacją przegrodową pośrednią (MSP - 93%), przy istotnie dłuższym czasie procedury (ASP - 150 min; PSP - 174 min; MSP - 106 min) i większym łącznym czasie aplikacji (ASP - 335 s; PSP - 307 s; MSP - 187 s). Spośród badanych osób tylko u 1 pacjenta stwierdzono po ablacji blok przedsionkowo-komorowy I^o z blokiem prawej odnogi pęczka Hisa i obniżeniem punktu Wenckebacha (szlak przegrodowy pośredni).
Wnioski: Ablacja dróg dodatkowych przewodzenia przedsionkowego o lokalizacji przegrodowej jest metodą o wysokiej skuteczności, zbliżonej do skuteczności ablacji dróg pozaprzegrodowych. W przypadku dróg przednich oraz tylnych trudniej jest uzyskać optymalny wynik zabiegu. Istnieje przy tym istotne ryzyko uszkodzenia struktur łącza przedsionkowo-komorowego, jednak przy zachowaniu ostrożności można uniknąć poważnych, trwałych powikłań.