Tom 10, Nr 3 (2003)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2003-05-13
Wyświetlenia strony
1065
Wyświetlenia/pobrania artykułu
1191
Wstrząs kardiogenny w przebiegu zawału serca - wyniki leczenia zabiegowego
Folia Cardiologica Excerpta 2003;10(3):269-277.
Streszczenie
Wstęp: Wstrząs kardiogenny jest główną przyczyną zgonów wśród chorych z zawałem serca.
Jego leczenie zachowawcze nie poprawia rokowania, a dane dotyczące leczenia zabiegowego są
ograniczone. Celem pracy jest ocena wyników leczenia zabiegowego (angioplastyka wieńcowa
lub leczenie operacyjne) chorych z zawałem serca i wstrząsem kardiogennym, analiza czynników
wpływających na śmiertelność szpitalną i ocena wyników odległych.
Materiał i metody: Badaniem objęto 98 chorych z zawałem serca i wstrząsem kardiogennym. Operacyjnie leczono 5 chorych, a za pomocą angioplastyki wieńcowej — 93. W celu oceny czynników ryzyka zgonu chorych podzielono na dwie grupy: I - 37 osób, które zmarły, i II - 61 pacjentów, którzy przeżyli.
Wyniki: Zmarło 2 (40%) chorych leczonych operacyjnie i 35 (38%) leczonych za pomocą angioplastyki wieńcowej. U pacjentów leczonych operacyjnie częściej stwierdzano hipercholesterolemię, przebyty zawał serca, częściej stosowano u nich kontrapulsację wewnątrzaortalną, u wszystkich operowanych wykryto trójnaczyniową chorobę wieńcową, a tętnicą odpowiedzialną za zawał serca był u nich pień lewej tętnicy wieńcowej. Zabieg angioplastyki wieńcowej był skuteczny u 73 (78%) chorych. Śmiertelność przy skutecznym zabiegu wynosiła 26%, a przy nieskutecznym - 80%. Analiza porównawcza obu grup wykazała, że różniły się one pod względem: wieku (grupa I - 60,4 roku, grupa II - 54,1 roku; p = 0,006), częstości występowania nagłego zatrzymania krążenia przed koronarografią (grupa I - 51% chorych, grupa II - 26%; p = 0,01) oraz skuteczności zabiegu angioplastyki wieńcowej (grupa I - 54%, grupa II — 93%; p < 0,001). Podczas obserwacji jednorocznej zmarło 6 pacjentów. Śmiertelność po roku u chorych z zawałem serca i wstrząsem kardiogennym wyniosła 56%.
Wnioski: Leczenie zabiegowe chorych z zawałem serca i wstrząsem kardiogennym poprawia rokowanie wewnątrzszpitalne i roczne. Istotnymi czynnikami wpływającymi na przeżycie wewnątrzszpitalne są: młodszy wiek, stabilny przebieg zawału serca i skuteczna angioplastyka wieńcowa. (Folia Cardiol. 2003; 10: 269–277)
Materiał i metody: Badaniem objęto 98 chorych z zawałem serca i wstrząsem kardiogennym. Operacyjnie leczono 5 chorych, a za pomocą angioplastyki wieńcowej — 93. W celu oceny czynników ryzyka zgonu chorych podzielono na dwie grupy: I - 37 osób, które zmarły, i II - 61 pacjentów, którzy przeżyli.
Wyniki: Zmarło 2 (40%) chorych leczonych operacyjnie i 35 (38%) leczonych za pomocą angioplastyki wieńcowej. U pacjentów leczonych operacyjnie częściej stwierdzano hipercholesterolemię, przebyty zawał serca, częściej stosowano u nich kontrapulsację wewnątrzaortalną, u wszystkich operowanych wykryto trójnaczyniową chorobę wieńcową, a tętnicą odpowiedzialną za zawał serca był u nich pień lewej tętnicy wieńcowej. Zabieg angioplastyki wieńcowej był skuteczny u 73 (78%) chorych. Śmiertelność przy skutecznym zabiegu wynosiła 26%, a przy nieskutecznym - 80%. Analiza porównawcza obu grup wykazała, że różniły się one pod względem: wieku (grupa I - 60,4 roku, grupa II - 54,1 roku; p = 0,006), częstości występowania nagłego zatrzymania krążenia przed koronarografią (grupa I - 51% chorych, grupa II - 26%; p = 0,01) oraz skuteczności zabiegu angioplastyki wieńcowej (grupa I - 54%, grupa II — 93%; p < 0,001). Podczas obserwacji jednorocznej zmarło 6 pacjentów. Śmiertelność po roku u chorych z zawałem serca i wstrząsem kardiogennym wyniosła 56%.
Wnioski: Leczenie zabiegowe chorych z zawałem serca i wstrząsem kardiogennym poprawia rokowanie wewnątrzszpitalne i roczne. Istotnymi czynnikami wpływającymi na przeżycie wewnątrzszpitalne są: młodszy wiek, stabilny przebieg zawału serca i skuteczna angioplastyka wieńcowa. (Folia Cardiol. 2003; 10: 269–277)
Słowa kluczowe: zawał sercawstrząs kardiogennyangioplastyka wieńcowa
