Rozpowszechnienie i jakość profilaktyki przeciwzakrzepowej u chorych z migotaniem przedsionków

Streszczenie

Wstęp: Pomimo licznych dowodów na skuteczność profilaktyki przeciwzakrzepowej w zapobieganiu udarowi mózgu u osób z migotaniem przedsionków (AF) częstość wdrażania antykoagulantów u chorych z AF, obarczonych czynnikami ryzyka udaru mózgu, wynosi zaledwie 15-44%. Celem pracy była ocena rozpowszechnienia i jakości profilaktyki przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków.
Materiał i metody: Za pomocą badania ankietowego określono, ilu spośród 100 pacjentów z rozpoznanym uprzednio AF podlegało leczeniu z użyciem acenokumarolu i kwasu acetylosalicylowego (ASA) w chwili przyjęcia do szpitala. Jakość stosowanej profilaktyki określono, oceniając wartość INR i stosowaną dobową dawkę ASA.
Wyniki: Spośród 72 osób, będących kandydatami do leczenia doustnym antykoagulantem, 26 pacjentów (36%) stosowało to leczenie. Jedynie u 10 spośród nich wskaźnik INR mieścił się w granicach zalecanej normy. Częściej leczeni acenokumarolem byli mężczyźni, pacjenci z utrwalonym AF i chorzy z większą liczbą czynników ryzyka. Przewlekle ASA zażywało 72% pacjentów niestosujących antykoagulantów. Żadna z badanych osób nie stosowała ASA w zalecanej w profilaktyce udaru mózgu dawce, równej 300-325 mg/d.
Wnioski: Mimo istniejących wskazań profilaktyka przeciwzakrzepowa z użyciem doustnych antykoagulantów nie jest stosowana u większości chorych z AF. Kwas acetylosalicylowy podawany zamiast antykoagulantu w grupie osób z AF jest stosowany w dawce niewystarczającej do skutecznej prewencji udaru mózgu. (Folia Cardiol. 2003; 10: 633-640)