Znaczenie elektrokardiografii holterowskiej w ocenie odstępu QT i zespołu ST-T u dzieci i młodzieży

Streszczenie

Wstęp: Celem pracy była ocena zespołu ST-T oraz odstępów QT i QTc u dzieci i młodzieży z uwzględnieniem płci i wieku, a także określenie częstości epizodów znamiennego obniżenia odcinka ST oraz okoliczności im towarzyszących.
Materiał i metody: Badaniem objęto 39 dzieci i młodzieży w wieku 7–18 lat (12,9 ± 2,8 roku), w tym 21 dziewcząt (12,9 ± 2,8 roku) i 18 chłopców (12,8 ± 2,7 roku) hospitalizowanych w I Klinice Chorób Dzieci Katedry Pediatrii WAM w Łodzi. Badane dzieci podzielono na 4 grupy w zależności od płci i wieku: grupa A - dziewczęta w wieku < 12 lat (8 osób), grupa B - dziewczęta w wieku > 12 lat (13 osób), grupa C - chłopcy w wieku < 12 lat (8 osób), grupa D - chłopcy w wieku > 12 lat (10 osób). U wszystkich badanych wykonano 24-godzinną rejestrację zapisu EKG metodą Holtera za pomocą aparatu Oxford Medilog Optima z dwóch odprowadzeń przedsercowych dwubiegunowych CM5 i CS2.
Wnioski: Średni odstęp QT w badaniu EKG metodą Holtera był dłuższy u dzieci starszych, natomiast QTc - u dzieci młodszych. Amplituda załamków T wykazywała najwyższe wartości zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy w odprowadzeniu CS2 w grupach dzieci starszych, natomiast w odprowadzeniu CM5 - u dzieci młodszych. U 15% badanych obserwowano epizody znamiennego obniżenia odcinka ST, które występowały najczęściej w pierwszych godzinach po przebudzeniu i towarzyszyła im przyspieszona czynność serca. (Folia Cardiol. 2003; 10: 799–807)