Wpływ wielkości urazu naczynia związanego z implantacją stentu na odpowiedź zapalną

Streszczenie

Wstęp: Wielkość odpowiedzi zapalnej u pacjentów poddanych implantacji stentu do tętnicy wieńcowej jest wiarygodnym zastępczym kryterium oceny w aspekcie prognozy wyników odległych. Celem niniejszej pracy było wyjaśnienie, czy związane z zabiegiem zmienne, takie jak wymiary stentu, pole powierzchni urazu naczynia oraz maksymalne ciśnienie implantacji, wpływają na wielkość odpowiedzi zapalnej.
Materiał i metody: Do prospektywnego badania z podziałem na grupy włączono 198 pacjentów z dławicą stabilną, leczonych przezskórną śródnaczyniową angioplastyką wieńcową (PTCA) z implantacją stentu ze stali nierdzewnej. Krew do oznaczeń białka C-reaktywnego (CRP) i surowiczego amyloidu A (SAA) pobierano przed zabiegiem oraz po 6 i 24 godzinach, a także po miesiącu od interwencji. Wizyty kontrolne połączone z próbą wysiłkową przeprowadzano po 7 dniach, mięsiącu i po upływie pół roku od PTCA. Badania kontrolne bez próby wysiłkowej przeprowadzono po 3 miesiącach oraz po upływie roku od zabiegu. Kliniczne objawy restenozy weryfikowano angiograficznie.
Wyniki: W trakcie rocznego okresu obserwacji kliniczną restenozę stwierdzono u 30 pacjentów. Zanotowano porównywalny wzorzec odpowiedzi zapalnej z maksymalnymi stężeniami CRP i SAA po 24 godzinach od zabiegu zarówno u chorych z restenozą, jak i u osób bez tego schorzenia. Zaobserwowano istotnie większe nasilenie odpowiedzi zapalnej i wyższe współczynniki korelacji ze stężeniami początkowymi w grupie, w której rozwinęła się restenoza. Ponadto analiza z użyciem modelu regresji logistycznej wykazała podwyższone stężenia SAA przed zabiegiem oraz CRP i SAA po 24 godzinach jako czynniki predykcyjne wystąpienia restenozy. Wymiary stentu, powierzchnia urazu naczynia oraz maksymalne ciśnienie implantacji nie korelowały z najwyższymi stężeniami mediatorów zapalnych, w przeciwieństwie do ich przedzabiegowych wartości.
Wnioski: Wielkość odpowiedzi zapalnej wywołanej przez implantację stentu ze stali nierdzewnej do tętnicy wieńcowej jest niezależna od wymiarów stentu, powierzchni urazu naczynia oraz maksymalnego ciśnienia implantacji. Stężenia białek ostrej fazy oznaczone przed zabiegiem korelują z ich najwyższymi wartościami po angioplastyce, szczególnie u pacjentów, u których później dochodziło do restenozy. Podwyższone stężenia SAA przed zabiegiem oraz CRP i SAA po 24 godzinach są czynnikami predykcyjnymi wystąpienia klinicznej restenozy. (Folia Cardiol. 2005; 12: 481–492)