open access
Leczenie interwencyjne zawału serca u pacjentów z chorobą wielonaczyniową — angioplastyka tylko tętnicy odpowiedzialnej za zawał czy interwencja wielonaczyniowa?
open access
Abstract
Materiał i metody: Z grupy 540 kolejnych pacjentów z chorobą wielonaczyniową, leczonych metodą pierwotnej angioplastyki, wydzielono 469 chorych, u których zabieg ograniczał się tylko do udrożnienia IRA (grupa SV) oraz 71 pacjentów, u których wykonano angioplastykę wielonaczyniową (grupa MV). Oceniono skuteczność bezpośrednią zabiegu oraz występowanie ważnych niekorzystnych zdarzeń sercowych w okresie szpitalnym (po 30 dniach oraz 12 miesiącach).
Wyniki: W grupie MV częściej stwierdzono zawał serca ściany przedniej (74,6% vs. 42,2%; p < 0,001) i nieco częściej objawy wstrząsu kardiogennego (12,7% vs. 7,7%; p = 0,2). Skuteczność bezpośrednia zabiegów była wysoka i nie różnicowała istotnie obu grup. W trakcie hospitalizacji współwystępowanie zgonu i dorzutu zawału było częstsze w grupie MV (15,5% vs. 7,7%; p = 0,04). Zarówno w obserwacji 30-dniowej, jak i w odległym badaniu także zaznaczyła się tendencja w kierunku większej częstości zgonów oraz zawałów serca w tej grupie. Z kolei pacjenci z grupy SV byli narażeni na większą liczbę kolejnych interwencji dotyczących głównie innych naczyń, a nie tętnicy odpowiedzialnej za zawał.
Wnioski: Zastosowanie angioplastyki wielonaczyniowej w zawale serca nie przynosi korzyści w postaci zmniejszenia ryzyka zgonu i dorzutu zawału, jednak w obserwacji odległej tych pacjentów rzadziej poddaje się kolejnym interwencjom wieńcowym w porównaniu z chorymi leczonymi angioplastyką ograniczoną wyłącznie do IRA.
Abstract
Materiał i metody: Z grupy 540 kolejnych pacjentów z chorobą wielonaczyniową, leczonych metodą pierwotnej angioplastyki, wydzielono 469 chorych, u których zabieg ograniczał się tylko do udrożnienia IRA (grupa SV) oraz 71 pacjentów, u których wykonano angioplastykę wielonaczyniową (grupa MV). Oceniono skuteczność bezpośrednią zabiegu oraz występowanie ważnych niekorzystnych zdarzeń sercowych w okresie szpitalnym (po 30 dniach oraz 12 miesiącach).
Wyniki: W grupie MV częściej stwierdzono zawał serca ściany przedniej (74,6% vs. 42,2%; p < 0,001) i nieco częściej objawy wstrząsu kardiogennego (12,7% vs. 7,7%; p = 0,2). Skuteczność bezpośrednia zabiegów była wysoka i nie różnicowała istotnie obu grup. W trakcie hospitalizacji współwystępowanie zgonu i dorzutu zawału było częstsze w grupie MV (15,5% vs. 7,7%; p = 0,04). Zarówno w obserwacji 30-dniowej, jak i w odległym badaniu także zaznaczyła się tendencja w kierunku większej częstości zgonów oraz zawałów serca w tej grupie. Z kolei pacjenci z grupy SV byli narażeni na większą liczbę kolejnych interwencji dotyczących głównie innych naczyń, a nie tętnicy odpowiedzialnej za zawał.
Wnioski: Zastosowanie angioplastyki wielonaczyniowej w zawale serca nie przynosi korzyści w postaci zmniejszenia ryzyka zgonu i dorzutu zawału, jednak w obserwacji odległej tych pacjentów rzadziej poddaje się kolejnym interwencjom wieńcowym w porównaniu z chorymi leczonymi angioplastyką ograniczoną wyłącznie do IRA.
Keywords
zawał serca; angioplastyka pierwotna; choroba wielonaczyniowa
About this articleTitle
Leczenie interwencyjne zawału serca u pacjentów z chorobą wielonaczyniową — angioplastyka tylko tętnicy odpowiedzialnej za zawał czy interwencja wielonaczyniowa?
Journal
Issue
Article type
Original paper
Pages
554-560
Published online
2005-08-01
Bibliographic record
Folia Cardiologica Excerpta 2005;12(8):554-560.
Keywords
zawał serca
angioplastyka pierwotna
choroba wielonaczyniowa
Authors
Anna Olasińska
Maciej Lesiak
Piotr Bręborowicz
Katarzyna Kolasińska-Malkowska
Magdalena Janus
Aleksander Araszkiewicz
Tatiana Mularek-Kubzdela
Przemysław Mitkowski
Stefan Grajek i Andrzej Cieśliński