Tom 2, Nr 12 (2007)
Prace badawcze
Opublikowany online: 2007-12-03
Wyświetlenia strony
579
Wyświetlenia/pobrania artykułu
2224
Arytmogenna kardiomiopatia/dysplazja prawej komory: analiza sześciu przypadków klinicznych
Folia Cardiologica Excerpta 2007;2(12):590-597.
Streszczenie
Wstęp: Celem niniejszej pracy było przestawienie profilu objawów klinicznych oraz wyników
badań przeprowadzonych u 6 pacjentów z podejrzeniem arytmogennej kardiomiopatii/dysplazji
prawej komory (ARVC/D).
Metody: Diagnostykę arytmogennej kardiomiopatii/dysplazji prawej komory przeprowadzono na podstawie standaryzowanych kryterów diagnostycznych zaproponowanych przez grupę badawczą do spraw ARVC/D działającą przy Europejskim Towarzystwie Kardiologicznym (ESC). Do badania włączono 6 pacjentów z podejrzeniem ARVC/D, których diagnozowano i leczono w II Klinice Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 1992-2004.
Wyniki: U wszystkich pacjentów potwierdzono typowy wywiad kliniczny, a w trakcie przebiegu choroby wystąpiły u nich podobne dolegliwości i objawy: ograniczona tolerancja wysiłku fizycznego, kołatanie serca, zawroty głowy, stan przedomdleniowy i pełnoobjawowe omdlenie. We wszystkich 6 przypadkach zaobserwowano następujące nieprawidłowości w zapisie elektrokardiograficznym: odwrócenia załamka T, wydłużenie zespołu QRS w odprowadzeniach V1-V3 i/lub obecność fali epsilon. U wszystkich chorych stwierdzono także nieprawidłowości w badaniu echokardiograficznym w postaci globalnej lub segmentalnej rozstrzeni i redukcji wartości frakcji wyrzutowej prawej komory, morfologicznych zaburzeń budowy wsierdzia oraz niedomykalności zastawki trójdzielnej. Na podstawie kryteriów diagnostycznych u 4 pacjentów rozpoznano ARVC/D, zaś u pozostałych 2 chorych - odmianę borderline tego schorzenia.
Wnioski: Arytmogenna kardiomiopatia/dysplazja prawej komory jest chorobą mięśnia sercowego o zróżnicowanym i złożonym obrazie klinicznym. Profil objawów klinicznych oraz wyniki badań i procedur diagnostycznych są zróżnicowane i mogą przybierać różnorodną formę. Właściwe rozpoznanie w większości przypadków można ustalić na podstawie wyników nieinwazyjnych i powszechnie stosowanych technik zapisu elektrokardiograficznego, 24-godzinnego monitorowania holterowskiego oraz badania echokardiograficznego. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 590-597).
Metody: Diagnostykę arytmogennej kardiomiopatii/dysplazji prawej komory przeprowadzono na podstawie standaryzowanych kryterów diagnostycznych zaproponowanych przez grupę badawczą do spraw ARVC/D działającą przy Europejskim Towarzystwie Kardiologicznym (ESC). Do badania włączono 6 pacjentów z podejrzeniem ARVC/D, których diagnozowano i leczono w II Klinice Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 1992-2004.
Wyniki: U wszystkich pacjentów potwierdzono typowy wywiad kliniczny, a w trakcie przebiegu choroby wystąpiły u nich podobne dolegliwości i objawy: ograniczona tolerancja wysiłku fizycznego, kołatanie serca, zawroty głowy, stan przedomdleniowy i pełnoobjawowe omdlenie. We wszystkich 6 przypadkach zaobserwowano następujące nieprawidłowości w zapisie elektrokardiograficznym: odwrócenia załamka T, wydłużenie zespołu QRS w odprowadzeniach V1-V3 i/lub obecność fali epsilon. U wszystkich chorych stwierdzono także nieprawidłowości w badaniu echokardiograficznym w postaci globalnej lub segmentalnej rozstrzeni i redukcji wartości frakcji wyrzutowej prawej komory, morfologicznych zaburzeń budowy wsierdzia oraz niedomykalności zastawki trójdzielnej. Na podstawie kryteriów diagnostycznych u 4 pacjentów rozpoznano ARVC/D, zaś u pozostałych 2 chorych - odmianę borderline tego schorzenia.
Wnioski: Arytmogenna kardiomiopatia/dysplazja prawej komory jest chorobą mięśnia sercowego o zróżnicowanym i złożonym obrazie klinicznym. Profil objawów klinicznych oraz wyniki badań i procedur diagnostycznych są zróżnicowane i mogą przybierać różnorodną formę. Właściwe rozpoznanie w większości przypadków można ustalić na podstawie wyników nieinwazyjnych i powszechnie stosowanych technik zapisu elektrokardiograficznego, 24-godzinnego monitorowania holterowskiego oraz badania echokardiograficznego. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 590-597).
Słowa kluczowe: kardiomiopatiaprawa komoradiagnostyka
