Stres psychiczny a częstość akcji serca i funkcja śródbłonka u chorych z kardiologicznym zespołem X

Streszczenie

Wstęp: Wydaje się, że wywołany sytuacją stresową wzrost częstości akcji serca (HR), istotny dla niedokrwienia, może wiązać się z upośledzeniem czynności śródbłonka. Celem niniejszej pracy jest określenie, czy wyjściowa HR oraz jej zmiany wywołane przez stres psychiczny (MS) wpływają na funkcję śródbłonka u chorych z zespołem X.
Metody: Do badania włączono 44 chorych z zespołem X (K/M: 21/23, śr. wieku: 55,4 ± 10,7 roku). Zależną od przepływu wazodylatację (FMD) oceniano jako procentową zmianę średnicy tętnicy ramiennej po 3-minutowej okluzji (%FMD) przed i po 10, 30, 45 minutach od MS. Wartości %FMD były porównywane w podgrupach, które charakteryzowały się następującymi wartościami parametrów: wyjściowa HR, maksymalna HR (maxHR), HR po MS, przyrost HR (DHR) wywołany MS powyżej i poniżej wartości mediany.
Wyniki: W całej grupie badanej obserwowano istotny spadek %FMD w kolejnych minutach po MS (odpowiednio: 4,39 ± 5,4%, 4,99 ± 3,9%, 4,03 ± 3,5%; p < 0,001) w porównaniu z wartościami wyjściowymi (7,73 ± 4,9%). Wykazano istotne zmniejszenie %FMD po MS w następujących podgrupach: z wyjściowym HR poniżej wartości mediany (< 71,5/min; wyjściowo: 8,35 ± 5,8%; 10 min: 2,87 ± 3,6%, 45 min: 4,56 ± 3,9%; p < 0,001); w podgrupie z HR po MS poniżej wartości mediany (< 76,5/min; wyjściowo: 8,19 ± 5,5%; 10 min: 3,88 ± ± 4,3%, 45 min: 4,59 ± 3,7%; p < 0,01); w podgrupie z maxHR poniżej mediany (< 84/min; wyjściowo: 8,88 ± 5,6%; 10 min: 3,88 ± 3,8%, 30 min: 5,88 ± 3,9%, 45 min: 4,51 ± 3,8; p < 0,01). W podgrupach z wyjściowym HR, HR po MS, maxHR po MS powyżej wartości mediany istotne zmniejszenie %FMD wykazano w 30. i 45. minucie obserwacji.
Wnioski: U chorych z zespołem X MS wywołuje dysfunkcję śródbłonka, która wykazuje czasowy związek z wyjściową HR oraz obserwowaną po MS. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 236-242)