Retrospektywna analiza przyczyn niepowodzeń wdrożenia stymulacji typu DDD u pacjentów operowanych w latach 1993-2005

Streszczenie

Wstęp: Podczas implantacji układu stymulującego typu DDD można napotkać na następujące trudności: anomalie żylne (brak naczynia o odpowiedniej średnicy, trudności w nakłuciu żył głównych); zaburzenia rytmu w trakcie zabiegu (napad trzepotania lub migotania przedsionków w czasie manewrowania elektrodą przedsionkową); brak mechanicznej stabilizacji elektrody w jamie serca; niemożność uzyskania przynajmniej granicznych akceptowalnych wartości parametrów sterowania i stymulacji w czasie implantacji. Celem niniejszej pracy było retrospektywne prześledzenie przyczyn niepowodzeń wszczepiania układu stymulującego typu DDD u pacjentów operowanych przez autorów w latach 1993-2005.
Metody: Retrospektywnie w latach 1993-2005 przeanalizowano wszystkie protokoły operacyjne i starano się wyodrębnić pacjentów z niezrealizowanym pierwotnym zamierzeniem wszczepienia rozrusznika typu DDD. W dalszej analizie wykorzystywano dane z późniejszych lat (1993-2005), w których udział tych stymulatorów w ogólnej liczbie zabiegów wynosił 9-40%. W tym okresie wszczepiono 7469 rozruszników serca, w tym 1958 dwujamowych (26,2%) - z powodu bloku przedsionkowo-komorowego (AVB) u 783 osób, choroby węzła zatokowego (SSS) u 392, choroby dwóch węzłów (AVB ± SSS) u 450, zespołu tachy-brady (TBS) u 333 pacjentów. Średni wiek badanych wynosił 65,5 ± 17,3 roku. W tym czasie u 108 chorych (1,4%) nie udało się wdrożyć stymulacji typu DDD. W tej podgrupie wskazaniem do wszczepienia u 32 osób był AVB, u 22 - SSS, u 16 - SSS ± AVB, a u 38 chorych - TBS. Średni wiek wynosił 78,5 ± 19,4 roku.
Wyniki: Przyczynami niepowodzenia u 12% chorych były anomalie żylne, u 27,8% - napad arytmii, u 17,6% - wysoki próg stymulacji w przedsionku, u 25,9% - niska amplituda własnego potencjału przedsionkowego oraz brak mechanicznej stabilizacji elektrody u 16,7% osób. Występowały one u pacjentów starszych (p < 0,01), a największą ich liczbę (n = 71) zarejestrowano u osób z SSS i TBS. W latach 2004-2005 dominowały anomalie żylne i wysoki próg stymulacji.
Wnioski: Obecnie problem podczas implantacji stwarzają anomalie żylne i wysoki próg stymulacji, natomiast napad arytmii, niska amplituda potencjału przedsionkowego, brak mechanicznej stabilizacji mają mniejsze znaczenie. Największą częstość niepowodzeń rejestruje się u osób starszych z SSS oraz TBS. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 230-235)