Kardiografia impedancyjna - metoda szybkiej oceny i monitorowania stanu hemodynamicznego

Abstract

W bieżącym roku mija 40 lat od opracowania techniki pomiarów i monitorowania podstawowych parametrów hemodynamicznych u człowieka za pomocą kardiografii impedancyjnej (ICG), zwanej też pletyzmografią impedancyjną klatki piersiowej, elektryczną bioimpedancją klatki piersiowej albo reokardiografią. Metoda umożliwia oznaczanie objętości wyrzutowej i pojemności minutowej, a także ocenę czynników wpływających na obciążenie wstępne (poprzez pomiar TFC) oraz obciążenie następcze (pomiary SVR, SVRI), kurczliwości (pomiary: ACI, VI, PEP, LVET, STR) i częstość akcji serca. Postęp w dziedzinie sprzętu oraz oprogramowania (cyfrowa obróbka sygnału oraz powstanie coraz doskonalszych algorytmów) istotnie poprawił jakość uzyskiwanych wyników. Dokładność i powtarzalność rezultatów potwierdzono w badaniach porównawczych, zestawiając je z wynikami uzyskiwanymi metodami inwazyjnymi i echokardiograficznymi. Monitorowanie zmian hemodynamicznych za pomocą ICG stosuje się nie tylko na oddziałach intensywnej opieki, na salach operacyjnych i w stacjach hemodializ; powtarzane pomiary wnoszą też wiele informacji hemodynamicznych podczas leczenia pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i niewydolnością serca oraz ciężarnych pacjentek z problemami kardiologicznymi i zatruciem ciążowym. Jednorazowe badanie techniką ICG dostarcza wielu podstawowych danych na temat układu sercowo-naczyniowego, służących wstępnej ocenie pacjentów w ciężkim stanie ogólnym (np. na izbach przyjęć), pozwalając również szybko ustalić patomechanizm lub przyczynę duszności i hipotonii. Specyficznym zastosowaniem ICG jest ocena parametrów hemodymanicznych podczas programowania stymulatorów dwujamowych i resynchronizujących. Ponadto ICG jest cennym narzędziem badawczym. Nie ma wad i ograniczeń monitorowania ciśnień w tętnicy płucnej, wynikających m.in. z ich inwazyjności oraz praco- i czasochłonności badania ultrasonokardiograficznego, a badania mogą wykonywać przeszkoleni technicy lub pielęgniarki. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 217-229)