Wstęp: Celem pracy było zbadanie skuteczności i bezpieczeñstwa stosowania skojarzonego preparatu ezetymibu/simwastatyny (Eze/Simva) w dawce 10/40 mg w porównaniu z podwójną dawką statyny, które włączano przy wypisie ze szpitala u pacjentów przyjmujących dotychczas statyny, a u których powodem hospitalizacji była diagnostyka epizodu wieńcowego.
Metody: Było to otwarte wieloośrodkowe badanie IV fazy, z randomizacją, prowadzone w układzie równoległym z grupą kontrolną, do którego zakwalifikowano 424 pacjentów (w wieku ≥ 18 lat) hospitalizowanych z powodu ostrego epizodu wieńcowego. Pacjenci przyjmowali wcześniej statyny (przez ≥ 6 tygodni) w stałej dawce, której wartość można było podwoić zgodnie z zaleceniami producenta preparatu. W momencie wypisu ze szpitala pacjent ów dzielono na grupy pod wzglêdem dawki/siły działania statyny (duża, średnia, mała) i przydzielano losowo w stosunku 1:1 do grupy, która przyjmowała następnie podwojoną dawkę tego preparatu (n = 211) lub preparat Eze/Simva w dawce 10/40 mg (n = 213) przez 12 tygodni. Pierwszorzędową zmienną określającą skuteczność zastosowanego leczenia było stężenie frakcji cholesterolu o małej gęstości (LDL-C) wyrażone w wartościach bezwzględnych [mmol/l] w momencie zakończenia badania.
Wyniki: Średnie wartości stężenia cholesterolu frakcji LDL w punkcie wyjściowym wynosiły 2,48 mmol/l w grupie Eze/Simva i 2,31 mmol/l w grupie leczonej tylko statyną. W momencie zakoñczenia badania wartości najmniejszych kwadratów stężenie LDL-C wyniosły odpowiednio 1,74 mmol/l w grupie Eze/Simva i 2,22 mmol/l w grupie leczonej statyną; różnica pomiędzy grupami osiągnęła wartość znamienną statystycznie, rzędu -0,49 mmol/l (p ≤ 0,001). Przyjmowanie skojarzonego preparatu Eze/Simva powodowało także znamienne zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego (–0,49 mmol/l), cholesterolu frakcji lipoprotein innych ni¿ te o dużej gęstości [(nie-HDL); –0,53 mmol/l] oraz apolipoproteiny B (–0,14 mmol/l) w porównaniu z przyjmowaniem podwójnej dawki statyny (p £ 0,001 dla wszystkich porównywanych wartoœci). Oba protokoły leczenia miały zbliżony wpływ na stężenia triglicerydów, białka C-reaktywnego i cholesterolu frakcji lipoprotein o dużej gęstości (HDL, high-density protein); porównania pomiędzy grupami przyniosły wartości nieznamienne (p ≥ 0,160). U istotnie większej liczby pacjentów przyjmujących Eze/Simva stężenie cholesterolu frakcji LDL spadło do poniżej 2,5 mmol/l (< 100 mg/dl; 86% pacjentów leczonych Eze/Simva vs. 72% osób leczonych podwójną dawką statyny), do poniżej 2,0 mmol/l (< 77 mg/dl; 70% vs. 42%) oraz do poniżej 1,8 mmol/l mmol/l (< 70 mg/dl; 60% vs. 13%) w porównaniu z grupą otrzymującą samą statynę (p ≤ 0,001 dla wszystkich porównywanych wartości). Połączenie preparatów Eze/Simva było ogólnie dobrze tolerowane, a jego profil bezpieczeństwa był zbliżony do profilu samej statyny. Nie stwierdzono różnic pomiędzy grupami pod względem częstości występowania zwyżki aktywności aminotransferaz wątrobowych do wartości równej przynajmniej 3-krotności górnej granicy przedziału wartoœci prawidłowych (ULN) ani zwyżki aktywności kinazy kreatynowej do wartości równej przynajmniej 10-krotności ULN.
Wnioski: W populacji pacjentów leczonych wcześniej statyną, których hospitalizowano w celu diagnostyki incydentu wieñcowego, leczenie skojarzonym preparatem Eze/Simva w dawce 10/40 mg przez 12 tygodni powoduje większą normalizację lipemii niż podwojenie dawki przyjmowanej wczeœniej statyny, z zachowaniem zbliżonego profilu bezpieczeństwa.