Tom 6, Nr 1 (2011)
Praca oryginalna - przedruk
Opublikowany online: 2011-05-20
Wyświetlenia strony
557
Wyświetlenia/pobrania artykułu
3412
Zastosowanie implantów Cardio-O-Fix do przezskórnego zamykania przetrwałego przewodu tętniczego i połączeń międzyprzedsionkowych: doświadczenia wstępne
Folia Cardiologica Excerpta 2011;6(1):1-5.
Streszczenie
Wstęp: Droga przezcewnikowa stała się metodą z wyboru w leczeniu wielu wad serca. Niedawno
do praktyki klinicznej wprowadzono implant Cardio-O-Fix (COF) — nowe, samorozprężalne
urządzenie z siatki nitinolowej, bardzo podobne do zapinek Amplatzera. Zgodnie
z wiedzą autorów niniejszej pracy jest to pierwsza publikacja związana z zastosowaniem
wspomnianego urządzenia.
Metody: Pięciu pacjentów w wieku od 6 miesięcy do 69 lat włączono do badania: 2 z nich miało ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej (ASD), 1 — drożny otwór owalny (PFO) z informacjami na temat udaru kryptogennego w wywiadzie, a 2 osoby — drożny przewód tętniczy (PDA). Do grupy złożonej z 2 ostatnich osób należało 6-miesięczne niemowlę z współistniejącą kardiomiopatią przerostową oraz 53-letnia kobieta z rekanalizowanym PDA po wcześniejszym podwiązaniu. U wszystkich wspomnianych osób zastosowano COF wprowadzany metodą przezskórną. Nie przeprowadzono wstępnej selekcji chorych. Jedyne ograniczenie stanowiły rozmiar posiadanych urządzeń (16 i 22 mm ASD COF, 25 PFO COF, 4/6 oraz 6/8 PDA COF). Technika implantacji przedstawionego urządzenia była identyczna jak w przypadku wcześniej opisanych implantów Amplatzera.
Wyniki: Wszystkie zabiegi zakończyły się pomyślnym zamknięciem miejsca przecieku. W ciągu 6 miesięcy obserwacji nie stwierdzono żadnych powikłań. U dziecka z PDA zaobserwowano zmniejszenie gradientu z 80 do 60 mm Hg w drodze odpływu przerośniętej lewej komory serca, chociaż zanotowano niewielkie wysunięcie implantu PDA COF w kierunku aorty zstępującej (gradient 8 mm Hg w badaniu echokardiograficznym). U pacjentki z rekanalizowanym PDA zabieg wykonano po utworzeniu pętli tętniczo-żylnej. Średni czas stosowania fluoroskopii wyniósł 4,4 (zakres 1,6–11) min.
Wnioski: Przeprowadzone wstępne doświadczenia wskazują, że zastosowanie urządzeń Cardio- O-Fix jest bezpieczne i skuteczne. (Folia Cardiologica Excerpta 2011; 6, 1: 1–5)
Metody: Pięciu pacjentów w wieku od 6 miesięcy do 69 lat włączono do badania: 2 z nich miało ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej (ASD), 1 — drożny otwór owalny (PFO) z informacjami na temat udaru kryptogennego w wywiadzie, a 2 osoby — drożny przewód tętniczy (PDA). Do grupy złożonej z 2 ostatnich osób należało 6-miesięczne niemowlę z współistniejącą kardiomiopatią przerostową oraz 53-letnia kobieta z rekanalizowanym PDA po wcześniejszym podwiązaniu. U wszystkich wspomnianych osób zastosowano COF wprowadzany metodą przezskórną. Nie przeprowadzono wstępnej selekcji chorych. Jedyne ograniczenie stanowiły rozmiar posiadanych urządzeń (16 i 22 mm ASD COF, 25 PFO COF, 4/6 oraz 6/8 PDA COF). Technika implantacji przedstawionego urządzenia była identyczna jak w przypadku wcześniej opisanych implantów Amplatzera.
Wyniki: Wszystkie zabiegi zakończyły się pomyślnym zamknięciem miejsca przecieku. W ciągu 6 miesięcy obserwacji nie stwierdzono żadnych powikłań. U dziecka z PDA zaobserwowano zmniejszenie gradientu z 80 do 60 mm Hg w drodze odpływu przerośniętej lewej komory serca, chociaż zanotowano niewielkie wysunięcie implantu PDA COF w kierunku aorty zstępującej (gradient 8 mm Hg w badaniu echokardiograficznym). U pacjentki z rekanalizowanym PDA zabieg wykonano po utworzeniu pętli tętniczo-żylnej. Średni czas stosowania fluoroskopii wyniósł 4,4 (zakres 1,6–11) min.
Wnioski: Przeprowadzone wstępne doświadczenia wskazują, że zastosowanie urządzeń Cardio- O-Fix jest bezpieczne i skuteczne. (Folia Cardiologica Excerpta 2011; 6, 1: 1–5)
Słowa kluczowe: cewnikowanie interwencyjnewrodzone wady serca
