Tom 6, Nr 1 (2011)
Prace poglądowe - przedruk
Opublikowany online: 2011-05-20
Znaczenie prognostyczne obrazowania metodą kardiologicznego rezonansu magnetycznego: uaktualnienie informacji na 2010 rok
Folia Cardiologica Excerpta 2011;6(1):17-27.
Streszczenie
Obrazowanie metodą kardiologicznego rezonansu magnetycznego (CMR) stało się niezbędną
techniką w diagnostyce i leczeniu pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi. Postępy
techniczne sprawiły, że CMR jest wyjątkową metodą oceny budowy anatomicznej, fizjologii
i patofizjologii układu sercowo-naczyniowego. Pozwala bowiem na uzyskanie obrazów tomograficznych
ludzkiego serca i naczyń o wysokiej rozdzielczości w dowolnej płaszczyźnie. Ponadto,
kontrast w obrazowaniu tkanek miękkich przewyższa inne konkurencyjne metody, bez konieczności
stosowania promieniowania jonizującego. Obrazowanie CMR stanowi referencyjną
metodę oceny funkcji lewej i prawej komory serca oraz wykrywania nieprawidłowości
tkanki mięśnia sercowego, takich jak obrzęk, martwica czy blizna. Dla celów prognostycznych
największe znaczenie w obrazowaniu CMR ma wykrycie nieprawidłowej budowy lub dysfunkcji
serca, a także niedokrwienia i/lub blizny pozawałowej w obrębie mięśnia sercowego.
W niniejszym artykule krótko opisano znaczenie prognostyczne obrazowania CMR z zastosowaniem
kilku technik oraz scharakteryzowano obrazy obserwowane u pacjentów z chorobą
wieńcową (CAD), kardiomiopatiami i przewlekłą niewydolnością serca. Niedokrwienie mięśnia
sercowego okazało się silnym czynnikiem predykcyjnym niekorzystnych zdarzeń sercowo-
-naczyniowych u pacjentów z CAD. Uszkodzenie mikrokrążenia u chorych z ostrym zawałem
serca jest nowym, niezależnym czynnikiem zapowiadającym negatywną przebudowę lewej
komory serca oraz pogarszającym rokowanie. Również obecność blizny oraz nierozpoznany
zawał serca wiążą się z ryzykiem niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych. Obecność
włóknienia u pacjentów z kardiomiopatią rozstrzeniową czy przerostową stanowi silny czynnik
ryzyka zagrażających życiu tachyarytmii komorowych i obciąża rokowanie. Obrazowanie
CMR pozwala na dokładniejszą ocenę między- i śródkomorowej dyssynchronii skurczu i identyfikuje
obszary włóknienia w mięśniu sercowym, które mają znaczenie prognostyczne. (Folia
Cardiologica Excerpta 2011; 6, 1: 17–27)
Słowa kluczowe: obrazowanie metodą kardiologicznego rezonansu magnetycznegopóźne wzmocnienie kontrastowerokowaniechoroba wieńcowakardiomiopatia rozstrzeniowakardiomiopatia przerostowaprzewlekła niewydolność sercaterapia resynchronizująca