Jakość życia jako element oceny stanu zdrowia i efektywności leczenia chorych ze schorzeniami układu sercowo-naczyniowego

Abstract

W ostatnich latach coraz częściej w badaniach klinicznych, a także w codziennej praktyce lekarskiej poza biologiczną oceną stanu pacjenta ocenia się również jego emocjonalne doznania, samopoczucie i możliwości funkcjonowania w codziennym życiu. Występowanie wzajemnych zależności między funkcjonowaniem fizycznym, emocjonalnym i społecznym pacjentów a stopniem nasilenia dolegliwości somatycznych sprawia, że ocena jakości życia jest istotnym elementem w postępowaniu z chorym. Znajomość wpływu objawów oraz poszczególnych sposobów leczenia na funkcjonowanie chorych w różnych dziedzinach życia pomaga w kompleksowej ocenie skuteczności terapii, wyborze strategii postępowania oraz określeniu oczekiwań pacjentów. Uzyskanie rzetelnych i porównywalnych wyników w ocenie jakości życia umożliwiają standaryzowane kwestionariusze jakości życia, wypełniane przez pacjenta. Kwestionariusze specyficzne są przeznaczone do pomiaru jakości życia chorych z określonym schorzeniem. Kwestionariusze ogólne odzwierciedlają natomiast wszystkie elementy składające się na definicję jakości życia i mogą być stosowane niezależnie od rodzaju choroby. Wynik badania podaje się najczęściej w ogólnej, zsumowanej skali punktowej, co umożliwia porównywanie różnych populacji chorych.
Choroby układu sercowo-naczyniowego ze względu na rozpowszechnienie, a także skutki społeczne i ekonomiczne są szczególnym obszarem zainteresowania badaczy oceniających jakość życia. W niniejszej pracy kolejno przytoczono dane na temat oceny jakości życia u chorych z nadciśnieniem tętniczym, z zaburzeniami rytmu serca, chorobą wieńcową oraz niewydolnością serca. Ponadto uwzględniono wpływ terapii resynchronizującej, implantacji kardiowerterów- -defibrylatorów oraz kardiostymulatorów serca na jakość życia chorych. (Folia Cardiologica Excerpta 2011; 6, 1: 62–71)