Jak jedna hospitalizacja może zmienić spojrzenie na problem ograniczenia tolerancji wysiłku - od przerostu lewej komory, poprzez kompleksową diagnostykę, po wielokierunkowe działania profilaktyczne
, 1, 1, 1, 1, 1, 1, 1
Streszczenie
W niniejszej pracy przedstawino przypadek kliniczny 63-letniej kobiety hospitalizowanej z powodu objawów niewydolności serca III klasy NYHA (New York Heart Association) trwającej 9 miesięcy, zawrotów głowy oraz kilku epizodów omdleń bez całkowitej utraty przytomności. Badania laboratoryjne przy przyjęciu wykazały wzrost stężenia NT pro-BNP (2232 pg/ml). Elektrokardiografia (EKG) wykazała cechy przerostu lewej komory z wtórnymi zmianami ST-T. W badaniu echokardiograficznym przezklatkowym stwierdzono przerost mięśnia sercowego odpowiadający kardiomiopatii przerostowej (HCM), wraz ze zwężeniem drogi odpływu lewej komory i powiększeniem lewego przedsionka. Przeprowadzono dalsze badania, aby wykluczyć inne schorzenia mięśnia sercowego, takie jak choroba Fabry’ego i amyloidoza, ale wszystkie dały prawidłowe wyniki. W 48-godzinnym zapisie EKG metodą Holtera w 3 odprowadzeniach występowały epizody szybkiego rytmu przedsionkowego (AHRE). Ze względu na zwiększone ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych zdecydowano się na wprowadzenie rywaroksabanu w dawce 20 mg/dobę. Zalecono długotrwałe monitorowanie EKG w celu wykrycia możliwego migotania przedsionków. Biorąc pod uwagę zwężenie drogi odpływu lewej komory, zdecydowano o kontynuacji leczenia bisoprololem w dawce 5 mg/dobę. Po ocenie ryzyka nagłej śmierci sercowej (SCD) i uzyskaniu wartości 5,48% podjęto decyzję o wszczepieniu kardiowertera-defibrylatora.
Słowa kluczowe: Kardiomiopatia przerostowaniewydolność sercazaburzenia rytmuryzyko sercowo-naczyniowe
Referencje
- Sagris D, Georgiopoulos G, Pateras K, et al. Atrial high-rate episode duration thresholds and thromboembolic risk: a systematic review and meta-analysis. J Am Heart Assoc. 2021; 10(22): e022487.
- Olivotto I, Cecchi F, Casey S, et al. Impact of atrial fibrillation on the clinical course of hypertrophic cardiomyopathy. Circulation. 2001; 104(21): 2517–2524.
- Kubo T, Kitaoka H, Okawa M, et al. Clinical impact of atrial fibrillation in patients with hypertrophic cardiomyopathy. Results from Kochi RYOMA Study. Circ J. 2009; 73(9): 1599–1605.
- Hindricks G, Potpara T, Dagres N, et al. ESC Scientific Document Group. 2020 ESC Guidelines for the diagnosis and management of atrial fibrillation developed in collaboration with the European Association for Cardio-Thoracic Surgery (EACTS): The Task Force for the diagnosis and management of atrial fibrillation of the European Society of Cardiology (ESC) Developed with the special contribution of the European Heart Rhythm Association (EHRA) of the ESC. Eur Heart J. 2021; 42(5): 373–498.
- van Velzen HG, Theuns DA, Yap SC, et al. Incidence of device-detected atrial fibrillation and long-term outcomes in patients with hypertrophic cardiomyopathy. Am J Cardiol. 2017; 119(1): 100–105.
- Choi YJ, Choi EK, Han KD, et al. Temporal trends of the prevalence and incidence of atrial fibrillation and stroke among Asian patients with hypertrophic cardiomyopathy: A nationwide population-based study. Int J Cardiol. 2018; 273: 130–135.
