WSTĘP. Otyłość, zwłaszcza trzewna, należy do czynników ryzyka rozwoju przewlekłej choroby żylnej (CVD). Nadmierny trzewny depozyt tłuszczu wiąże się z podwyższonym ciśnieniem w jamie brzusznej, który utrudnia odpływ krwi z kończyn dolnych. Otyłość sprzyja również progresji CVD, w tym rozwojowi lipodermatosklerozy i owrzodzeń żylnych. Dodatkowym czynnikiem sprzyjającym rozwojowi CVD i jej progresji związanym z otyłością, szczególnie u kobiet, jest mała aktywność fizyczna. Celem pracy jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat profilaktyki i leczenia CVD u osób otyłych.

MATERIAŁ I METODY. Przeglądu dostępnego piśmiennictwa dokonano, opierając się na bazach medycznych PUBMED i ScienceDirect. Wyboru 46 prac oryginalnych dokonano na podstawie kombinacji słów kluczowych, takich jak: ‘chronic venous disease’,‘chronic venous insufficiency’, ‘varicose veins’, ‘obesity’, ‘obese’,‘compression therapy’, ‘compression stockings’, ‘pharmacotherapy’.

WYNIKI. Otyłość, zwłaszcza II i III stopnia, wiąże się z rzadszym stosowaniem kompresjoterapii (terapeutycznych pończoch) — najbardziej efektywnej metody leczenia zachowawczego CVD, począwszy od stadium C2 w skali CEAP. Metodą leczenia zachowawczego najczęściej stosowaną przez otyłych pacjentów jest długotrwałe przyjmowanie leków flebotropowych. Jednak akceptacja takiej terapii przez pacjentów otyłych jest nieco gorsza niż przez tych z prawidłową masą ciała. W dotychczas przeprowadzonych badaniach pomijano zarówno temat wpływu otyłości na dobór metod leczenia chirurgicznego CVD, jak i preferencje pacjentów w tym zakresie. Obserwowano natomiast, że po zabiegach chirurgicznych u osób otyłych częściej występują nawroty żylaków.

WNIOSKI. Otyłość u chorych na CVD wiąże się ze znacznie zmniejszoną akceptacją kompresjoterapii i, w mniejszym stopniu, farmakoterapii. Wpływ otyłości na wybór metod zabiegowych w leczeniu CVD jest słabo poznany. Otyłość wydaje się również czynnikiem ryzyka nawrotu żylaków po zabiegach.