WSTĘP. Występowanie nadwagi i otyłości w wielu krajach przybieradziś rozmiar epidemii. Oprócz zwiększonego ryzyka zachorowaniana choroby przewlekłe nadwaga i otyłość są czynnikiem ryzykawystępowania zaburzeń snu. Konsekwencją problemów ze snemsą senność dzienna oraz niska jakość snu. W pracy podjęto próbęwykazania związku między zwiększoną masą ciała a występowaniemsenności dziennej oraz jakością snu badanych.

MATERIAŁ I METODY. W badaniach wzięło udział 100 pacjentówPoradni Dietetycznej ,,4 health” w Katowicach, w tym 60 kobieti 40 mężczyzn. Średni wiek badanych wynosił 38 lat, a przedziałwiekowy 19–68 lat. Narzędziem do badań był trzyczęściowykwestionariusz składający się z pytań Epworth Sleepiness Scale(ESS), skali Jakości Snu (JS) oraz pytań dodatkowych (autorskich).

WYNIKI. Spośród badanych 47% miało nadwagę, 36% otyłośćI stopnia, 12% otyłość II stopnia, a 5% otyłość III stopnia. Wskaźnikmasy ciała (BMI) w badanej grupie mieścił się w zakresie 26–45 kg//m2. Im wyższy był BMI danej osoby, tym więcej godzin sypiałaona w ciągu doby. Spośród badanych 70% odczuwało zwiększonyapetyt w sytuacjach stresowych, a 60% spożywało w nocy posiłki.Problem chrapania zgłaszało 47% badanych (ktoś zwrócił imuwagę, że chrapią), 49% podało, że nie chrapie. Wyniki (≥ 14 pkt.w ESS) świadczące o patologicznej senności dziennej uzyskało8% badanych. Obniżoną jakość snu (JS > 29 pkt.) stwierdzonou 62% badanych.

WNIOSKI.1. Osoby z wyższym BMI sypiają dłużej i jakość ich snu jest gorszaniż osób z niższym BMI.2. U osób z wyższym BMI (bez względu na płeć) częściej występujesenność dzienna.3. U większości badanych pojawia się w sytuacjach stresowychzwiększony apetyt.4. Ponad połowa badanych osób podjada w nocy, a blisko połowabadanych chrapie.