Fenotypy otyłości a skład masy ciała i profil metaboliczny
Andrzej Milewicz
Endokrynol. Otył. Zab. Przem. Mat 2005;1(1):15-19.
dostęp otwarty
Tom 1, Nr 1 (2005)
Prace poglądowe
Opublikowany online: 2005-06-20
Streszczenie
Powszechnie znane są dwa fenotypy otyłości pokarmowej. Pierwszym
z nich jest otyłość z prawidłowym profilem metabolicznym,
drugim — otyłość z wysokim czynnikiem ryzyka zaburzeń metabolicznych.
Ze względu na kliniczne cechy, wynikające z nadmiaru
tkanki tłuszczowej, są one łatwe do zidentyfikowania zarówno przez
lekarza, jak i pacjenta. Ostatnio ponownie wspomina się także istnienie
trzeciego fenotypu otyłości, trudnego do identyfikacji, ponieważ
występuje u osób z niskim wskaźnikiem masy ciała, poniżej
25,0 kg/m2, który charakteryzuje się: depozytem tłuszczu brzusznego
powyżej 130 cm2 w badaniu tomokomputerowym jamy brzusznej,
zawartością tkanki tłuszczowej powyżej 35% u kobiet i 25% u mężczyzn,
insulinoopornością, stężeniem triglicerydów powyżej 150,0 mg/dl
oraz nieco podwyższonym ciśnieniem tętniczym. Opisywany zespół
zaburzeń metabolicznych jest ogromnie niebezpieczny, ponieważ
w przyszłości w przypadku braku działań prewencyjnych i terapeutycznych
może prowadzić do rozwoju chorób układu krążenia oraz
cukrzycy typu 2. Wykazano, że niska masa urodzeniowa oraz niska
masa ciała w pierwszym roku życia mogą się przyczyniać do jego
powstania, dlatego że częstość tego fenotypu otyłości określa się
na 13–18% i dotyczy osób młodych w przedziale wieku 20–40 lat.
Z tego względu ten typ zaburzeń metabolicznych powinien być
w centrum zainteresowania lekarzy.
Streszczenie
Powszechnie znane są dwa fenotypy otyłości pokarmowej. Pierwszym
z nich jest otyłość z prawidłowym profilem metabolicznym,
drugim — otyłość z wysokim czynnikiem ryzyka zaburzeń metabolicznych.
Ze względu na kliniczne cechy, wynikające z nadmiaru
tkanki tłuszczowej, są one łatwe do zidentyfikowania zarówno przez
lekarza, jak i pacjenta. Ostatnio ponownie wspomina się także istnienie
trzeciego fenotypu otyłości, trudnego do identyfikacji, ponieważ
występuje u osób z niskim wskaźnikiem masy ciała, poniżej
25,0 kg/m2, który charakteryzuje się: depozytem tłuszczu brzusznego
powyżej 130 cm2 w badaniu tomokomputerowym jamy brzusznej,
zawartością tkanki tłuszczowej powyżej 35% u kobiet i 25% u mężczyzn,
insulinoopornością, stężeniem triglicerydów powyżej 150,0 mg/dl
oraz nieco podwyższonym ciśnieniem tętniczym. Opisywany zespół
zaburzeń metabolicznych jest ogromnie niebezpieczny, ponieważ
w przyszłości w przypadku braku działań prewencyjnych i terapeutycznych
może prowadzić do rozwoju chorób układu krążenia oraz
cukrzycy typu 2. Wykazano, że niska masa urodzeniowa oraz niska
masa ciała w pierwszym roku życia mogą się przyczyniać do jego
powstania, dlatego że częstość tego fenotypu otyłości określa się
na 13–18% i dotyczy osób młodych w przedziale wieku 20–40 lat.
Z tego względu ten typ zaburzeń metabolicznych powinien być
w centrum zainteresowania lekarzy.
Informacje o artykule