WSTĘP. Otyłość i nadwaga u dzieci jest stale narastającym problemem zdrowotnym, nie zawsze dostrzeganym przez lekarzy pediatrów. Celem pracy było ustalenie, która z metod oceny stanu odżywienia u dzieci [siatki centylowe dla wskaźnika masy ciała (BMI, body mass index), siatki centylowe dla wzrostu i masy ciała, siatki centylowe tylko dla masy ciała lub ocena wyglądu zewnętrznego] jest najczęściej wykorzystywana przez lekarzy pediatrów.
MATERIAŁ I METODY. W badaniu wzięła udział grupa 73 lekarzy pediatrów i endokrynologów dziecięcych, którzy losowo otrzymali do oceny jedną z dwóch wersji danych naniesionych na siatki centylowe, odnoszących się do tej samej hipotetycznej 10-letniej otyłej dziewczynki. W pierwszej wersji podano wartość wzrostu i masy ciała (Grupa wzrost/masa ciała), w drugiej — wartość obliczonego wskaźnika masy ciała (Grupa BMI). Do obu dołączono krótka ankietę. Respondenci za pomocą punktowych skal Linkerta oceniali stopień nadwagi, a także odpowiadali na pytania dotyczące negatywnych konsekwencji — dla zdrowia i psychiki — stanu odżywienia ocenianego dziecka oraz częstości stosowania przez siebie poszczególnych metod w celu oceny stopnia nadwagi u dzieci.
WYNIKI. Grupa BMI istotnie częściej prawidłowo oceniła dziewczynkę jako otyłą w porównaniu do Grupy wzrost/masa ciała (p < 0,05). Nie było znamiennych statystycznie różnic pod względem zaniepokojenia konsekwencjami dla zdrowia i psychiki ocenianej dziewczynki. Wszyscy respondenci podali, że znamiennie częściej wykorzystują siatki dla wzrostu i masy ciała niż siatki dla BMI (skala Linkerta 4,8 vs. 3,9; p < 0,001). Tylko 38% ankietowanych zawsze używało siatek centylowych dla BMI, a 5,5% pediatrów przyznało, że nigdy ich nie stosowało.
WNIOSKI. Mimo że ocenę stopnia odżywienia u dzieci poprzez obliczenie wskaźnika BMI i porównanie jego wartości z normami na siatce centylowej uznaje się za najbardziej przydatną, metoda ta jest zbyt rzadko stosowana przez lekarzy pediatrów, co może ujemnie wpływać na częstość rozpoznawania otyłości u dzieci.