WSTĘP. We wcześniejszych badaniach wykazano korzyści wynikające z redukcji masy ciała u otyłych pacjentek z zespołem policystycznych jajników (PCO, polycystic ovary). Dotychczas jednak nie ustalono jednoznacznie, jaka redukcja masy ciała powoduje istotną i długotrwałą poprawę profilu hormonalnego. Wcześniejsze badania wykazały, że umiarkowane (ok. 10%) obniżenie masy ciała poprawia wartości ciśnienia tętniczego, profilu lipidowego i glikemii, dlatego celem prezentowanej pracy była ocena wpływu takiej redukcji masy ciała na profil hormonalny otyłych kobiet z zespołem PCO.
MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto grupę 14 otyłych kobiet z rozpoznanym zespołem PCO [wiek: 28,0 ± 8,0 lat, masa ciała: 96,6 ± 17,0 kg, wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index) 36,1 ± 6,6 kg/m²]. Wszystkim pacjentkom zalecono dietę niskokaloryczną (1200–1600 kcal) i regularną aktywność fizyczną (30–40 min dziennie). Przed i po około 10-procentowym obniżeniu masy pomiaru masy ciała oraz składu ciała. U wszystkich badanych oznaczono następujące parametry: metodą kolorymetryczną — stężenia glukozy, triglicerydów, cholesterolu całkowitego i cholesterolu frakcji HDL; metodą radioimmunologiczną (RIA) — stężenia: folitropiny (FSH, follicle-stimulating hormone), hormonu luteinizującego (LH, luteinizing hormone), prolaktyny (PRL, prolactin), siarczanu dihydroepiandrostendionu (DHEAS, dihydroepiandrosterone sulfate), kortyzolu, testosteronu całkowitego i wolnego, estradiolu, progesteronu, 17 α-hydroksyprogesteronu, SHBG i insuliny.
WYNIKI. Średni ubytek masy ciała wynosił 11,9 ± 4,5 kg (tj. 12,2 ± 3,6%). W zakresie parametrów metabolicznych obserwowano istotne obniżenie stężenia triglicerydów. Nie wykazano zmian w profilu hormonalnym badanych.
WNIOSKI. Wydaje się, że u otyłych kobiet z zespołem policystycznych jajników do uzyskania poprawy profilu hormonalnego konieczna jest większa niż umiarkowana redukcja masy ciała.