Otyłość prosta to zespół wielogenowy, którego ekspresja jest modulowana nie tylko przez czynniki środowiskowe, ale przede wszystkim przez liczbę oddziałujących na siebie zmodyfikowanych genów. Wśród genów kandydatów związanych z występowaniem fenotypu otyłości jest gen greliny. Grelina odgrywa istotną rolę w regulacji przyjmowania pożywienia i jest najsilniejszym z dotychczas poznanych stymulatorów wydzielania hormonu wzrostu (GH, growth hormone). Działa poprzez receptor dla substancji mających zdolność uwalniania GH (GHSR1a, growth hormone secretagogue receptor type 1a). Mutacje w obrębie genu preprogreliny, greliny lub jej receptora mogą odpowiadać za małe stężenia greliny w osoczu otyłych.
Dwie spośród zidentyfikowanych mutacji: Arg51Gln i Leu72Met, najczęściej opisywane, zmieniają sekwencję aminokwasową cząsteczki greliny (Arg51Gln) i preprogreliny (Leu72Met). Mimo że nie znaleziono bezpośredniej korelacji między obecnością mutacji Arg51Gln a fenotypem otyłości, to u nosicieli tej mutacji wykazano znamiennie mniejsze stężenia greliny. Stwierdzono również, że nosiciele allelu 51Gln znacznie częściej chorują na cukrzycę typu 2 i nadciśnienie tętnicze. Okazało się, że nosicielstwo allelu Met72 wiąże się z większymi stężeniami insulinopodobnego czynnika wzrostu 1(IGF-1, insulin-like growth factor-1) w surowicy, zapobiega akumulacji tłuszczu oraz rozwojowi sercowo-naczyniowych powikłań u otyłych.
Obecność nieprawidłowości genetycznych w obrębie genów warunkujących aktywność greliny może odpowiadać za upośledzone wydzielanie GH w trzewnym typie otyłości i rozwój zespołu metabolicznego u pewnej liczby otyłych. Natomiast niektóre mutacje w obrębie genu preprogreliny mogą chronić pewien odsetek otyłych osób przed rozwojem tego zespołu.