WSTĘP. Jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa) jest zespołem objawów uwarunkowanych czynnikami biologicznymi i psychologicznymi, które ujawniają się w sprzyjających warunkach środowiskowych i społecznych. Celem pracy była próba określenia, kto jest predysponowany do jadłowstrętu psychicznego oraz jakie są główne czynniki prowadzące do tej choroby.
MATERIAŁ I METODA. Badaniem ankietowym objęto 26 pacjentów (25 dziewcząt i 1 chłopiec w wieku 12-18 lat) z rozpoznaniem jadłowstrętu psychicznego oraz ich rodziców.
WYNIKI. Głównym powodem rozpoczęcia odchudzania było niezadowolenie z własnego wyglądu (72%). Aż 40% pacjentów wiązało chorobę z sytuacjami stresowymi, zarówno w domu (28% rodziców i 32% dzieci), jak i w szkole (prawie 40% dzieci i rodziców). Żaden z pacjentów nie miał problemów z nauką. Około 88% dzieci, aby schudnąć, ograniczało ilość pożywienia i liczyło kalorie, a 65% intensywnie ćwiczyło. Tylko 4 dzieci szukało pomocy u lekarza, a aż 36% dzieci nie kontynuowało psychoterapii po opuszczeniu kliniki. Wśród rodziców 22% wykonywało zawód nauczyciela.
WNIOSKI. 1. Pacjenci z jadłowstrętem psychicznym to głównie dziewczynki w wieku 13-16 lat, mieszkające w dużych miastach, pochodzące z pełnych rodzin, gdzie panowały dobre warunki materialne, a rodzice są dobrze wykształceni i czynni zawodowo. Dziewczynki nie mają problemów z nauką, ale trudno jest im zaakceptować własny wygląd.
2. Zawód nauczyciela wśród rodziców dzieci chorujących na jadłowstręt psychiczny występuje zdecydowanie częściej niż inne zawody.
3. Pacjenci z jadłowstrętem psychicznym zamieszkali w środowisku wiejskim kontynuują psychoterapię częściej niż dzieci mieszkające w mieście.