dostęp otwarty
Wpływ redukcji masy ciała na zmianę stężenia mleczanów indukowaną krótkotrwałym wysiłkiem
dostęp otwarty
Streszczenie
MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto 43 otyłe kobiety (wiek: 41,8 ± 11,9 roku; masa ciała: 95,2 ± 15,0 kg; wskaźnik masy ciała [BMI, body mass index]: 36,5 ± 4,6 kg/m2) bez chorób towarzyszących i 28 zdrowych kobiet o prawidłowej masie ciała (wiek: 32,9 ± 11,3 roku; masa ciała: 59,4 ± 7,7 kg; BMI: 21,8 ± 2,0 kg/m2). U wszystkich badanych przeprowadzono test wysiłkowy na cykloergometrze, maksymalny czas trwania testu wynosił 9 minut przy wzrastającym obciążeniu (0-3 min - 50 W; 3-6 min - 100 W; 6-9 min - 150 W) (program Ketler). Czynność serca w czasie testu monitorowano pulsoksymetrem. Przed i po wysiłku oznaczono stężenie mleczanów we krwi włośniczkowej (testem paskowym przy użyciu zestawów firmy Boehninger Mannheim z zastosowaniem aparatu ACCUSPORT). W grupie otyłych analogiczne badania wykonano po 3-miesięcznej kompleksowej grupowej kuracji odchudzającej. Przed włączeniem do badania u wszystkich badanych metodą kolorymetryczną we krwi żylnej oznaczono stężenie w surowicy glukozy i lipidów.
WYNIKI. Stężenia glukozy i lipidów u wszystkich badanych mieściły się w granicach normy i nie występowały różnice w stężeniach tych parametrów między badanymi grupami. Stężenie mleczanów w spoczynku nie różniło się znamiennie między grupą badaną a kontrolną. Nie zaobserwowano także różnic w czasie wysiłku między badanymi grupami, jednak częstość tętna podczas wysiłku była niższa w grupie osób otyłych w porównaniu z grupą kontrolną (p < < 0,0005). W obu badanych grupach występowało znamienne zwiększenie stężenia mleczanów po wysiłku (p < 0,0000001). Jednak zwiększenie to było istotnie wyższe w grupie kontrolnej (p < 0,001). Po 12 tygodniach kompleksowej grupowej kuracji odchudzającej uzyskano średnio 8,3 ± 4,3 kg redukcji masy ciała, czyli 8,6%, co można uznać za dobry wynik kuracji. Czas wysiłku po kuracji uległ istotnemu wydłużeniu (p < 0,005), ale nadal nie różnił się istotnie w porównaniu z grupą kontrolną. Nie zaobserwowano istotnego wzrostu częstości tętna w czasie testu wysiłkowego i nadal była ona niższa w porównaniu z grupą kontrolną (p < 0,005). Nie zaobserwowano istotnych zmian stężenia mleczanów w spoczynku i po teście wysiłkowym. W żadnej z badanych grup nie zaobserwowano korelacji między czasem trwania wysiłku a stężeniem mleczanów.
WNIOSKI. Redukcja masy ciała nie wpływa na spoczynkowe i powysiłkowe stężenie mleczanów mimo poprawy wydolności fizycznej.
Streszczenie
MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto 43 otyłe kobiety (wiek: 41,8 ± 11,9 roku; masa ciała: 95,2 ± 15,0 kg; wskaźnik masy ciała [BMI, body mass index]: 36,5 ± 4,6 kg/m2) bez chorób towarzyszących i 28 zdrowych kobiet o prawidłowej masie ciała (wiek: 32,9 ± 11,3 roku; masa ciała: 59,4 ± 7,7 kg; BMI: 21,8 ± 2,0 kg/m2). U wszystkich badanych przeprowadzono test wysiłkowy na cykloergometrze, maksymalny czas trwania testu wynosił 9 minut przy wzrastającym obciążeniu (0-3 min - 50 W; 3-6 min - 100 W; 6-9 min - 150 W) (program Ketler). Czynność serca w czasie testu monitorowano pulsoksymetrem. Przed i po wysiłku oznaczono stężenie mleczanów we krwi włośniczkowej (testem paskowym przy użyciu zestawów firmy Boehninger Mannheim z zastosowaniem aparatu ACCUSPORT). W grupie otyłych analogiczne badania wykonano po 3-miesięcznej kompleksowej grupowej kuracji odchudzającej. Przed włączeniem do badania u wszystkich badanych metodą kolorymetryczną we krwi żylnej oznaczono stężenie w surowicy glukozy i lipidów.
WYNIKI. Stężenia glukozy i lipidów u wszystkich badanych mieściły się w granicach normy i nie występowały różnice w stężeniach tych parametrów między badanymi grupami. Stężenie mleczanów w spoczynku nie różniło się znamiennie między grupą badaną a kontrolną. Nie zaobserwowano także różnic w czasie wysiłku między badanymi grupami, jednak częstość tętna podczas wysiłku była niższa w grupie osób otyłych w porównaniu z grupą kontrolną (p < < 0,0005). W obu badanych grupach występowało znamienne zwiększenie stężenia mleczanów po wysiłku (p < 0,0000001). Jednak zwiększenie to było istotnie wyższe w grupie kontrolnej (p < 0,001). Po 12 tygodniach kompleksowej grupowej kuracji odchudzającej uzyskano średnio 8,3 ± 4,3 kg redukcji masy ciała, czyli 8,6%, co można uznać za dobry wynik kuracji. Czas wysiłku po kuracji uległ istotnemu wydłużeniu (p < 0,005), ale nadal nie różnił się istotnie w porównaniu z grupą kontrolną. Nie zaobserwowano istotnego wzrostu częstości tętna w czasie testu wysiłkowego i nadal była ona niższa w porównaniu z grupą kontrolną (p < 0,005). Nie zaobserwowano istotnych zmian stężenia mleczanów w spoczynku i po teście wysiłkowym. W żadnej z badanych grup nie zaobserwowano korelacji między czasem trwania wysiłku a stężeniem mleczanów.
WNIOSKI. Redukcja masy ciała nie wpływa na spoczynkowe i powysiłkowe stężenie mleczanów mimo poprawy wydolności fizycznej.
Słowa kluczowe
mleczany; redukcja masy ciała
Tytuł
Wpływ redukcji masy ciała na zmianę stężenia mleczanów indukowaną krótkotrwałym wysiłkiem
Czasopismo
Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii
Numer
Strony
68-72
Opublikowany online
2007-11-29
Wyświetlenia strony
644
Wyświetlenia/pobrania artykułu
1973
Rekord bibliograficzny
Endokrynol. Otył. Zab. Przem. Mat 2007;2(4):68-72.
Słowa kluczowe
mleczany
redukcja masy ciała
Autorzy
Magdalena Olszanecka-Glinianowicz
Barbara Zahorska-Markiewicz
Piotr Kocełak