dostęp otwarty
Czy rezygnacja z terapii odchudzającej wiąże się z występowaniem żarłocznego jedzenia?
dostęp otwarty
Streszczenie
MATERIAŁ I METODY. Zbadano 73 otyłe osoby (58 kobiet i 15 mężczyzn; śr. wieku 45,8 ± 14,9 roku; śr. BMI = 39,7 ± 7,23 kg/m2), które po raz pierwszy zgłosiły się do Poradni Leczenia Otyłości w Katowicach. W dniu przyjęcia do leczenia pacjenci wypełnili krótki kwestionariusz obejmujący cztery pytania odnoszące się do występowania napadów objadania się oraz niektórych cech tych napadów. Po 10 miesiącach oceniono przebieg leczenia (liczbę wizyt, fakt przerwania terapii).
WYNIKI. Średnia liczba wizyt w badanej grupie wynosiła 3,6 ± 2,6. Występowanie napadów objadania się potwierdziło w całej grupie 75% osób. Występowanie żarłocznego jedzenia nie różniło się w podgrupach podzielonych według wartości BMI i liczby wizyt. Kobiety częściej niż mężczyźni poprawiały sobie samopoczucie jedzeniem (p < 0,01). Osoby z BMI ponad 40 kg/m2 w większym stopniu wykazywały brak kontroli nad jedzeniem niż pacjenci, u których BMI był niższy od 34,9 kg/m2.
WNIOSKI. Rezygnacja z terapii odchudzającej nie wiązała się z występowaniem żarłocznego jedzenia. Im większy był stopień otyłości, tym większy odsetek osób potwierdzał poczucie braku kontroli nad jedzeniem.
Streszczenie
MATERIAŁ I METODY. Zbadano 73 otyłe osoby (58 kobiet i 15 mężczyzn; śr. wieku 45,8 ± 14,9 roku; śr. BMI = 39,7 ± 7,23 kg/m2), które po raz pierwszy zgłosiły się do Poradni Leczenia Otyłości w Katowicach. W dniu przyjęcia do leczenia pacjenci wypełnili krótki kwestionariusz obejmujący cztery pytania odnoszące się do występowania napadów objadania się oraz niektórych cech tych napadów. Po 10 miesiącach oceniono przebieg leczenia (liczbę wizyt, fakt przerwania terapii).
WYNIKI. Średnia liczba wizyt w badanej grupie wynosiła 3,6 ± 2,6. Występowanie napadów objadania się potwierdziło w całej grupie 75% osób. Występowanie żarłocznego jedzenia nie różniło się w podgrupach podzielonych według wartości BMI i liczby wizyt. Kobiety częściej niż mężczyźni poprawiały sobie samopoczucie jedzeniem (p < 0,01). Osoby z BMI ponad 40 kg/m2 w większym stopniu wykazywały brak kontroli nad jedzeniem niż pacjenci, u których BMI był niższy od 34,9 kg/m2.
WNIOSKI. Rezygnacja z terapii odchudzającej nie wiązała się z występowaniem żarłocznego jedzenia. Im większy był stopień otyłości, tym większy odsetek osób potwierdzał poczucie braku kontroli nad jedzeniem.
Słowa kluczowe
otyłość; żarłoczne jedzenie; rezygnacja z terapii odchudzającej
Informacje o artykuleTytuł
Czy rezygnacja z terapii odchudzającej wiąże się z występowaniem żarłocznego jedzenia?
Czasopismo
Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii
Numer
Strony
53-57
Opublikowany online
2008-04-09
Wyświetlenia strony
980
Wyświetlenia/pobrania artykułu
2236
Rekord bibliograficzny
Endokrynol. Otył. Zab. Przem. Mat 2008;4(2):53-57.
Słowa kluczowe
otyłość
żarłoczne jedzenie
rezygnacja z terapii odchudzającej
Autorzy
Radosław Tomalski
Agnieszka Żak-Gołąb
Barbara Zahorska-Markiewicz