WSTĘP. Celem pracy były:
— ocena częstości występowania zespołu metabolicznego u pacjentów po udarze mózgu rehabilitowanych na oddziale;
— ocena wpływu rehabilitacji na stan funkcjonalny pacjentów po 3-tygodniowym okresie rehabilitacji;
— ocena wpływu 3-tygodniowej rehabilitacji na stan funkcjonalny pacjentów po udarze mózgu z lub bez zespołu metabolicznego.
MATERIAŁ I METODY. W analizie uwzględniono 68 pacjentów (31 kobiet i 37 mężczyzn) po udarze mózgu w przedziale wiekowym 43-80 lat (śr. wieku 57,71 roku). U chorych analizowano występowanie poszczególnych składowych zespołu metabolicznego. Zespół metaboliczny stwierdzono u 27 chorych. Oceniano sprawność funkcjonalną z wykorzystaniem wskaźnika Barthel, stopień niedowładu według skali Brunnström przy przyjęciu na oddział oraz po 3-tygodniowym okresie rehabilitacji.
WYNIKI. W badanej grupie po 3-tygodniowym okresie rehabilitacji na oddziale stwierdzono zmniejszenie stopnia niedowładu ocenianego w skali Brunnström w kończynie górnej średnio o 0,4 punktu, w ręce o 0,33 punktu, w kończynie dolnej o 0,34 punktu. Stwierdzono również poprawę sprawności funkcjonalnej ocenianej według skali Brunnström średnio o 0,3 punktu, wskaźnikiem Barthel średnio o 3 punkty. Nie stwierdzono istotnych różnic między efektami rehabilitacji u pacjentów z zespołem metabolicznym i pacjentów, u których nie stwierdzono zespołu metabolicznego.
WNIOSKI.
1. Krótkotrwała rehabilitacja szpitalna wpływa na zmniejszenie stopnia niedowładu oraz poprawę stanu funkcjonalnego i zdolności do samoobsługi chorych po udarze mózgu.
2. Występowanie zespołu metabolicznego nie jest przeciwwskazaniem do rehabilitacji.
3. Występowanie zespołu metabolicznego u chorych po udarze mózgu nie różnicuje wyników rehabilitacji.