WSTĘP. Celem pracy było określenie jak osoby z nadwagą wyobrażają sobie własną sylwetkę, czy wyobrażenie to ma wpływ na efektywność kuracji odchudzającej oraz czy zmienia się wraz z redukcją masy ciała.
MATERIAŁ I METODY. Wyjściowo grupę badawczą stanowiło 150 kobiet z nadwagą. Do drugiego etapu badania zakwalifikowano 49 osób, które zredukowały 15% wyjściowej masy ciała. Zastosowano trzy metody badawcze: ankietę, test sylwetek, opis wyobrażonej postaci.
WYNIKI. Wyjściowo zaobserwowano różnicę pomiędzy wiekiem osób badanych a wiekiem wyobrażanych postaci (p < 0,001), masą ciała osób badanych a masą ciała wyobrażanych postaci (p < 0,001) oraz BMI osób badanych a BMI wyobrażanych postaci (p < 0,001). Zaobserwowano pozytywną korelację pomiędzy wiekiem początkowym wystąpienia nadwagi u osoby badanej, a wiekiem wyobrażanej przez nią postaci (p < 0,001). W trakcie kuracji odchudzającej nastąpił istotny spadek masy ciała osób badanych (p < 0,001), nie zmieniły się natomiast wiek ani BMI wyobrażanych postaci. Początkowe wartości zmiennych: pozycja wyobrażonej postaci w Teście Sylwetek (p < 0,001) oraz BMI wyobrażonej postaci (p < 0,01) wyjaśniają około 15-procentowej redukcji wyjściowej masy ciała osób badanych w trakcie kuracji odchudzającej.
WNIOSKI. Wyobrażony obraz własnego ciała może być u osób otyłych szczuplejszy i młodszy, niż w rzeczywistości. Wyobrażenie własnego ciała u osób otyłych nie zmienia się pod wpływem obiektywnej redukcji masy ciała. Wyobrażenie sobie przez osobę otyłą własnego ciała jako szczuplejszego niż w rzeczywistości, przy jednoczesnej świadomości nadmiernej masy własnego ciała, sprzyja efektywności kuracji odchudzającej.