WSTĘP. W czasie ostatnich dwóch dekad w większości rozwiniętych krajów świata obserwuje się stały i znaczny wzrost częstości występowania zarówno nadwagi, jak i otyłości. Zwiększająca się liczba dowodów wskazuje na istotne miejsce nadmiernej masy ciała w patogenezie przewlekłej choroby nerek. Celem pracy była ocena wpływu redukcji masy ciała na wydalanie albumin z moczem oraz szybkość przesączania kłębuszkowego u chorych z otyłością prostą.
MATERIAŁ I METODY. Do badania włączono 26 chorych (13 mężczyzn i 13 kobiet) z otyłością prostą. U wszystkich osób przeprowadzono pełne badanie przedmiotowe, oznaczono stężenia parametrów gospodarki lipidowej, glukozy oraz kreatyniny. Na podstawie wzoru Cockrofta-Gaulta obliczono klirens kreatyniny (GFR). W porannej próbce moczu metodą turbidimetryczną oznaczono stężenie albumin. Wszystkich chorych poddano 6-miesięcznej terapii odchudzającej. Po 6 miesiącach powtórnie oceniono wszystkie badane parametry.
WYNIKI. U chorych stwierdzono zwiększone stężenie albumin w moczu. Odnotowano dodatnie korelacje między stężeniami glukozy a GFR, wskaźnikiem masy ciała (BMI) a GFR, obwodem pasa a GFR oraz glukozą a stężeniem albumin w moczu, obwodem pasa a stężeniem albumin w moczu. Po 6-miesięcznej redukcji masy ciała zaobserwowano istotny statystycznie spadek BMI, obwodu pasa, wartości rozkurczowego ciśnienia tętniczego oraz GFR i stężenia albumin w moczu. Stwierdzono istotne statystycznie dodatnie korelacje między zmianą obwodu pasa oraz zmianą klirensu kreatyniny i zmianą stężenia albumin w moczu.
WNIOSKI.
1. Otyłych pacjentów charakteryzują cechy uszkodzenia nerek, a redukcja masy ciała wywiera istotny efekt nefroprotekcyjny.
2. Korzystny wpływ obniżenia masy ciała wynika głównie ze zmniejszenia obwodu pasa.
3. Tkanka tłuszczowa brzuszna powinna być rozpatrywana w złożonej patogenezie nefropatii związanej z otyłością, co wymaga dalszych badań.