WSTĘP. Uświadomienie problemu nieprawidłowej sylwetki oraz jej konsekwencji zdrowotnych może być wstępnym działaniem na drodze zapobiegania i leczenia nadwagi i otyłości. Celem pracy była ocena postrzegania sylwetki córki przez matkę oraz percepcja własnej sylwetki przez dziewczynkę w porównaniu z jej rzeczywistą masą ciała.
MATERIAŁ I METODY. Badanie przeprowadzono w grupie 239 dziewcząt, które zostały podzielone na dwie podgrupy wiekowe: 8-13 lat (n = 115) i 14-18 lat (n = 124). Matki i córki na podstawie siedmiostopniowej skali sylwetek wybierały szkic najbardziej zbliżony do rzeczywistej i idealnej postaci dziecka. U dziewcząt przeprowadzono pomiary antropometryczne i obliczono standardowe odchylenie Z-score wskaźnika masy ciała (BMI SDS). Dziewczęta podzielono w zależności od wartości BMI SDS na mające: prawidłową masę ciała - poniżej 1,341 (91 pc BMI), nadwagę 1,341-2,054 (98 pc BMI) i otyłość co najmniej 2,054.
WYNIKI. Matki otyłych dziewcząt w obu grupach wiekowych istotnie zaniżyły ocenę sylwetki córki w porównaniu z matkami dzieci z nadwagą i prawidłową masą ciała (p < 0,05). Otyłe młodsze dziewczęta znamiennie zaniżyły klasyfikację własnej postaci, w przeciwieństwie do rówieśniczek z nadwagą i należną masą ciała (p < 0,001). Otyłe nastolatki istotnie zaniżyły ocenę swojej sylwetki w porównaniu z rówieśniczkami z prawidłową masą ciała (p = 0,005).Młodsze dziewczęta z nadmierną masą ciała znamiennie częściej zaniżały ocenę własnej postaci, w przeciwieństwie do starszych koleżanek (p = 0,006). Prawie wszystkie respondentki za najkorzystniejszą sylwetkę dla dziecka określiły szkice przedstawiające prawidłową masę ciała.
WNIOSKI. Otyłe dziewczynki i ich matki istotnie zaniżały ocenę sylwetki swojej lub swojego dziecka. Masa ciała matki nie miała wpływu na klasyfikowanie przez nią sylwetki córki. Trudności w ocenie rzeczywistej masy ciała mogą być przyczyną zbyt późnej interwencji w przypadku powstawania otyłości.
Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2010, tom 6, nr 3, 109-117