WSTĘP. Impedancja bioelektryczna (BIA) to szybka, nieinwazyjna i powtarzalna metoda badania składu ciała. Celem pracy była ocena przydatności BIA do wyznaczania masy tłuszczu u młodych zdrowych kobiet z prawidłową masą ciała w odniesieniu do referencyjnej metody absorpcjometrii podwójnej energii promieni RTG (DXA).
MATERIAŁ I METODY. Badaniami objęto 145 kobiet w wieku 22-40 lat (średnio 31,5 ± 5 lat) z prawidłowym wskaźnikiem masy ciała (21,8 ± 1,7 kg/m²⁾. Procentową zawartość tłuszczu oraz masę tłuszczu i tkanek beztłuszczowych mierzono analizatorem składu ciała Tanita BC 420 SMA (BIA) oraz densytometrem LUNAR Prodigy (DXA).
WYNIKI. Średnia procentowa zawartość tłuszczu wynosiła 32,05 ± 5,2% zmierzona metodą DXA oraz 26,05 ± 5,1% (BIA; p < 0,02). Badaniem DXA zidentyfikowano 91 kobiet (63%) z procentową zawartością tłuszczu powyżej 30%, natomiast w BIA 57 kobiet (39,4%; p < 0,01). Obie metody składu ciała były powiązane ze sobą w zakresie pomiarów procentowej zawartości tłuszczu (r = 0,63; p < 0,001) i jego masy (r = 0,84; p < 0,001). Impedancję bioelektryczną w porównaniu z DXA cechowała dobra swoistość (96%), ale niska czułość (35%) w identyfikowaniu kobiet z procentową zawartością tłuszczu powyżej 30%.
WNIOSKI. Uzyskane wyniki wskazują, że u młodych, zdrowych kobiet z prawidłową masą ciała procentowa zawartość tłuszczu mierzona metodą BIA jest istotnie mniejsza niż w pomiarze DXA. W tej grupie osób BIA cechuje się dobrą swoistością, ale małą czułością w identyfikowaniu przypadków z odsetkiem zawartości tłuszczu poniżej 30%.
Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2010, tom 6, nr 4, 189-195