Endokrynol. Otył. Zab. Przem. Mat 2010;6(4):201-205.
dostęp otwarty
Tom 6, Nr 4 (2010)
Prace poglądowe
Opublikowany online: 2011-04-19
Streszczenie
Apelina jest nowo odkrytym białkiem zidentyfikowanym jako ligand
znanego wcześniej receptora APJ. W ostatnich latach wykazano
jej obecność w różnych narządach: w przewodzie pokarmowym,
tkance tłuszczowej, mózgu, trzustce, we krwi i w układzie krążenia.
Znana jest jako silny czynnik hipotensyjny i jedna z najsilniejszych
substancji działających inotropowo dodatnio. Omawiane
białko jest jednym z hormonów wydzielanych przez komórki tłuszczowe
adipocytokin; jego nadmiar stwierdza się w przebiegu chorób
związanych z otyłością. Różne badania udowodniły istotną rolę
apeliny w patogenezie otyłości i kontroli metabolizmu. Wykazano,
że apelina działa na ośrodek pragnienia, hamując głód oraz modyfikuje
sekrecję hormonów przysadkowych i podwzgórzowych.
W wielu badaniach wykazano, że o stężeniu apeliny wyraźnie decyduje
stan odżywienia organizmu oraz stężenie osoczowe insuliny,
która pobudza komórki tkanki tłuszczowej do wydzielania opisywanego
białka. Jednocześnie wiadomo, że apelina hamuje sekrecję
insuliny w wysepkach trzustkowych. Rola omawianego białka
w patogenezie otyłości wiąże się także z jej działaniem naczyniotwórczym
w obrębie tkanki tłuszczowej, którego odwrócenie
może być nową metodą w walce z otyłością. Znaczenie adipokiny
w chorobach z kręgu otyłości, hiperinsulinemii i rozwoju cukrzycy
typu 2 wydaje się być według najnowszych badań kluczowe.
Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2010, tom 6, nr 4,
201-205
Streszczenie
Apelina jest nowo odkrytym białkiem zidentyfikowanym jako ligand
znanego wcześniej receptora APJ. W ostatnich latach wykazano
jej obecność w różnych narządach: w przewodzie pokarmowym,
tkance tłuszczowej, mózgu, trzustce, we krwi i w układzie krążenia.
Znana jest jako silny czynnik hipotensyjny i jedna z najsilniejszych
substancji działających inotropowo dodatnio. Omawiane
białko jest jednym z hormonów wydzielanych przez komórki tłuszczowe
adipocytokin; jego nadmiar stwierdza się w przebiegu chorób
związanych z otyłością. Różne badania udowodniły istotną rolę
apeliny w patogenezie otyłości i kontroli metabolizmu. Wykazano,
że apelina działa na ośrodek pragnienia, hamując głód oraz modyfikuje
sekrecję hormonów przysadkowych i podwzgórzowych.
W wielu badaniach wykazano, że o stężeniu apeliny wyraźnie decyduje
stan odżywienia organizmu oraz stężenie osoczowe insuliny,
która pobudza komórki tkanki tłuszczowej do wydzielania opisywanego
białka. Jednocześnie wiadomo, że apelina hamuje sekrecję
insuliny w wysepkach trzustkowych. Rola omawianego białka
w patogenezie otyłości wiąże się także z jej działaniem naczyniotwórczym
w obrębie tkanki tłuszczowej, którego odwrócenie
może być nową metodą w walce z otyłością. Znaczenie adipokiny
w chorobach z kręgu otyłości, hiperinsulinemii i rozwoju cukrzycy
typu 2 wydaje się być według najnowszych badań kluczowe.
Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2010, tom 6, nr 4,
201-205
Informacje o artykule