WSTĘP. Rozpowszechnienie zespołu metabolicznego przybrało rozmiar epidemii. W złożonej patogenezie powikłań sercowo-naczyniowych u chorych z zespołem metabolicznym rozpatruje się ochronne znaczenie produktu tkanki tłuszczowej — adiponektyny. Celem pracy była ocena wpływu regularnej aktywności fizycznej na stężenia adiponektyny u otyłych pacjentek z zespołem metabolicznym.
MATERIAŁ I METODY. Do badania włączono 20 otyłych kobiet z zespołem metabolicznym rozpoznanym według kryteriów IDF. Wszystkie chore zakwalifikowano do 6-miesięcznego programu regularnej aktywności fizycznej. Na początku badania i po okresie 6 miesięcy dokonano pomiaru parametrów antropometrycznych, wartości ciśnienia tętniczego, oznaczono stężenia parametrów gospodarki lipidowej i glukozy oraz stężenia adiponektyny w surowicy krwi.
WYNIKI. Po 6 miesiącach regularnej aktywności fizycznej stwierdzono znamienne statystycznie zmniejszenie obwodu pasa oraz wartości skurczowego ciśnienia tętniczego. Obserwowano obniżenie stężenia triglicerydów oraz zwiększenie stężenia cholesterolu frakcji HDL. Wykazano istotnie statystyczny wzrost stężenia adiponektyny oraz ujemną korelację między zmianą obwodu pasa a zmianą stężenia adiponektyny.
WNIOSKI. 1. Regularna aktywność fizyczna jest istotnym elementem strategii prowadzącej do zmniejszenia obwodu pasa. 2. Aktywność fizyczna wywiera korzystny wpływ na wartości ciśnienia tętniczego i profil lipidowy. 3. Sześciomiesięczny program regularnej aktywności fizycznej u otyłych kobiet z zespołem metabolicznym prowadzi do zwiększenia stężenia adiponektyny, co najprawdopodobniej wynika z redukcji tkanki tłuszczowej trzewnej.