WSTĘP. Z jednej strony, nadmierna masa ciała często wpływa niekorzystnie na jakość życia, z drugiej zaś obniżona jakość życia może utrudniać uzyskanie zadowalających wyników, szczególnie w przypadku długotrwałej terapii otyłości. Badanie jakości życia powinno być częścią procesu terapeutycznego u osób z nadmierną masą ciała. Celem pracy było zbadanie jakości życia osób z nadwagą i otyłością za pomocą kwestionariusza WHOQOL-BREF.
MATERIAŁ I METODY. W badaniu zastosowano kwestionariusz WHOQOL-BREF, który zawiera 26 pytań analizujących cztery dziedziny życia oraz osobno percepcję jakości życia i samoocenę stanu zdrowia. Badaniem objęto 51 osób (33 K, 18 M; śr. wieku 57,3 ± 11,4 roku; średni wskaźnik masy ciała [BMI] 33,9 ± 5,7 kg/ /m2; zakres 25,7–51,1 kg/m2), które zgłosiły się do poradni przy Zakładzie Żywienia Klinicznego i Dietetyki Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w celu zmniejszenia masy ciała.
WYNIKI. Wykazano obniżoną jakość życia w dziedzinie psychologicznej w porównaniu z innymi badanymi obszarami (dziedzina fizyczna, relacje społeczne, funkcjonowanie w środowisku) w całej grupie zgłaszających się na leczenie. Osoby otyłe (n = 36) w porównaniu z tymi z nadwagą (n = 15) istotnie gorzej oceniły stan swojego zdrowia oraz jakość życia we wszystkich czterech badanych dziedzinach, choć nie stwierdzono różnic między badanymi grupami w zakresie odpowiedzi na pytanie o ogólną jakość życia.
WNIOSKI. Ocena z użyciem formularza WHOQOL-BREF potwierdziła, że jakość życia osób z nadmierną masą ciała jest obniżona; w grupie z otyłością głównym problemem badanych był zły stan zdrowia. W postępowaniu z pacjentami z nadmierną masy ciała powinno się uwzględniać badanie jakości życia i, zależnie od uzyskanej oceny, proponować szczegółowe poradnictwo psychologiczne, gdyż wyniki terapii odchudzającej w znacznym stopniu mogą zależeć od wsparcia psychologicznego.