Aleksytymia u osób otyłych

Agnieszka Żak-Gołąb; Radosław Tomaski; Magdalena Olszanecka-Glinianowicz; Jerzy Chudek

Tom 8, Nr 4 (2012)

Prace poglądowe

Opublikowany online: 2013-02-08

Pokaż PDF

Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Aleksytymia u osób otyłych

Agnieszka Żak-Gołąb, Radosław Tomaski, Magdalena Olszanecka-Glinianowicz, Jerzy Chudek

Endokrynol. Otył. Zab. Przem. Mat 2012;8(4):124-129.

Tom 8, Nr 4 (2012)

Prace poglądowe

Opublikowany online: 2013-02-08

Streszczenie

Otyłość jest chorobą przewlekłą, której częstość występowania znacznie się zwiększyła w ostatnich latach. Mimo coraz lepszego poznania czynników wpływających na rozwój otyłości, odległe efekty jej leczenia pozostają niezadowalające. Na efektywność leczenia otyłości mogą istotnie wpływać jej aspekty psychologiczne, które często są niedoceniane i nieuwzględniane w procesie leczenia. Dotychczas nie udało się zidentyfikować specyficznych dla otyłości cech psychopatologicznych. W dużych badaniach epidemiologicznych wykazano większą częstość występowania zaburzeń lękowych, depresyjnych oraz zaburzeń odżywiania u osób otyłych. Termin „aleksytymia” określa niezdolność do identyfikacji i wyrażania emocji, ubóstwo fantazji oraz myślenie konkretne. Aleksytymię początkowo opisywano u pacjentów z chorobami psychosomatycznymi, a później występowanie tej cechy stwierdzono również w innych grupach zaburzeń psychicznych, w tym u osób z zaburzeniami odżywiania. Badania oceniające związki między aleksytymią a otyłością są nieliczne, a ich wyniki — niejednoznaczne, co po części można wytłumaczyć różnymi czynnikami indukującymi rozwój otyłości. W niniejszej pracy omówiono wyniki dotychczasowych badań, w których oceniano wpływ aleksytymii na rozwój, utrzymywanie się i występowanie powikłań otyłości oraz efekty jej leczenia. Szczególną uwagę zwrócono na implikacje terapeutyczne występowania aleksytymii u osób otyłych.