Otyłość jest narastającym problemem zdrowotnym, społecznym oraz ekonomicznym na całym świecie. W niektórych krajach wysoko uprzemysłowionych dorośli z nadwagą lub otyłością stanowią ponad 40% populacji. Niestety, szybka amerykanizacja stylu życia sprawia, że występowanie nadmiaru masy ciała jest coraz powszechniejsze w krajach rozwijających się i tych o niskim produkcie krajowym brutto. Coraz więcej dowodów naukowych i ekonomicznych przemawia za faktem, że otyłość jako pojedynczy czynnik ryzyka jest obecnie jednym z największych obciążeń ekonomicznych dla systemów ochrony zdrowia. Jednocześnie brakuje skutecznych, możliwych do realizacji w ska-li globalnej, polityk dotyczących tego problemu. Od wielu lat poszukiwane są skuteczne terapie nadwagi i otyłości zarówno w skali indywidualnej, jak i populacyjnej. Interwencje u poszczególnych otyłych osób opierają się głównie na trzech szczeblach „drabiny interwencyjnej”. Na pierwszym szczeblu postępowania leczniczego są interwencje opierające się głównie na zmianach stylu życia (odpowiednie żywienie, indywidualne dopasowanie poziomu aktywności fizycznej). Drugi szczebel leczenia, często dołączany do pierwszego, to włączenie farmakoterapii. Trzecim stopniem „drabiny terapeutycznej” u pacjentów otyłych jest chirurgia bariatryczna. Wśród działań na skalę populacyjną efektywnym rozwiązaniem jest wprowadzanie prawidłowego systemu oznakowania produktów oraz zakazu reklamowania wybranych produktów do dzieci. Wysoki stopień pozytywnego oddziaływania można również wykazać w przypadku niektórych programów wspierających zakup lub dostarczanie zdrowej żywności. W ostatnich miesiącach coraz więcej mówi się też o wprowadzaniu podatków na żywność „niezdrową”. W niniejszym artykule kompleksowo przedstawiono przegląd aktualnych wytycznych dotyczących leczenia otyłości, a także metod stosowanych w zakresie zdrowia publicznego służących prewencji nadwagi i otyłości w skali populacyjnej.