Tom 1, Nr 3 (2023)
Opis przypadku
Opublikowany online: 2024-01-05
Wyświetlenia strony 259
Wyświetlenia/pobrania artykułu 2

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Diagnostyka różnicowa łojotokowego zapalenia skóry u niemowląt — opis przypadku

Natalia Bień1, Maria Rajczak1, Klaudia Lipińska1, Joanna Narbutt2, Małgorzata Skibińska2, Aleksandra Lesiak2
Dermatologia w Praktyce Klinicznej 2023;1(3):112-115.

Streszczenie

Łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt często występuje w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia i najczęściej objawia się rumieniem oraz obecnością tłustych łusek występujących zwłaszcza na skórze głowy (potocznie nazywanych „ciemieniuchą”). Zazwyczaj ma charakter łagodny i samoograniczający się. Ciężka, erytrodermiczna postać kliniczna jest rzadka i często wymaga diagnostyki różnicowej z innymi poważniejszymi chorobami skóry. W niniejszej pracy opisano przypadek ciężkiego łojotokowego zapalenia skóry u niemowlęcia. U pięciotygodniowego dziecka płci męskiej pojawiły się po urodzeniu erytrodermiczne zmiany skórne i złuszczanie zewnętrznej warstwy naskórka. Na skórze głowy, powiekach i twarzy zaobserwowano tłuste łuski, którym towarzyszył stan zapalny powiek. Ponadto stwierdzono dobrze odgraniczone zmiany rumieniowe w fałdach szyi, za uszami, w okolicy pach i okolicy pieluszkowej. Ze względu na ciężką postać kliniczną choroby wykonano dodatkowe badania, takie jak biopsja skóry i analiza genetyczna. Celem tego było wykluczenie innych możliwych przyczyn, takich jak atopowe zapalenie skóry, histiocytoza Langerhansa, wrodzona rybia łuska i łuszczyca. Na podstawie obrazu klinicznego i wyników badań dodatkowych za najbardziej prawdopodobną diagnozę uznano łojotokowe zapalenie skóry niemowląt. Pacjent wykazał dobrą odpowiedź na rozpoczęte w szpitalu leczenie obejmujące 1-procentowy kwas taninowy, 0,5-procentowy krem pod oczy z erytromycyną, krem z klotrimazolem, krem z hydrokortyzonem i emolienty. Po miesiącu leczenia przeprowadzono badanie kontrolne, stwierdzając dalszą poprawę stanu skóry. Należy pamiętać, że dermatozami, które trzeba wziąć pod uwagę podczas diagnostyki różnicowej ciężkiego łojotokowego zapalenia skóry u niemowląt są atopowe zapalenie skóry, histiocytoza Langerhansa, wrodzona rybia łuska i łuszczyca.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Dodaj do koszyka: 49,00 PLN

Posiadasz dostęp do tego artykułu?

Referencje

  1. Buczek A, Wcisło-Dziadecka D, Sierant K, et al. Co nowego w etiologii i terapii łojotokowego zapalenia skóry. Post Nauk Med. 2018; 31(1A).
  2. Foley P, Zuo Y, Plunkett A, et al. The frequency of common skin conditions in preschool-aged children in Australia: seborrheic dermatitis and pityriasis capitis (cradle cap). Arch Dermatol. 2003; 139(3): 318–322.
  3. Alexopoulos A, Kakourou T, Orfanou I, et al. Retrospective analysis of the relationship between infantile seborrheic dermatitis and atopic dermatitis. Pediatr Dermatol. 2014; 31(2): 125–130.
  4. Sarkar R, Garg VK. Erythroderma in children. Indian J Dermatol Venereol Leprol. 2010; 76(4): 341–347.
  5. Krooks J, Minkov M, Weatherall AG. Langerhans cell histiocytosis in children: History, classification, pathobiology, clinical manifestations, and prognosis. J Am Acad Dermatol. 2018; 78(6): 1035–1044.
  6. Fraitag S, Bodemer C. Neonatal erythroderma. Curr Opin Pediatr. 2010; 22(4): 438–444.
  7. Burden-Teh E, Thomas KS, Ratib S, et al. The epidemiology of childhood psoriasis: a scoping review. Br J Dermatol. 2016; 174(6): 1242–1257.
  8. Mahé E. Childhood psoriasis. Eur J Dermatol. 2016; 26(6): 537–548.
  9. Fölster-Holst R. Differential diagnoses of diaper dermatitis. Pediatr Dermatol. 2018; 35(Suppl 1): s10–s18.
  10. Lehman JS, Rahil AK. Congenital psoriasis: case report and literature review. Pediatr Dermatol. 2008; 25(3): 332–338.
  11. Sarkar R, Garg VK. Erythroderma in children. Indian J Dermatol Venereol Leprol. 2010; 76(4): 341–347.