Vol 2, No 1 (2001): Practical Diabetology
Other materials agreed with the Editors
Published online: 2000-11-03
Progressive use of medical therapies in type 2 diabetes
Diabetologia Praktyczna 2001;2(1):1-14.
Abstract
Korzyści wynikające z bardziej intensywnego leczenia hiperglikemii, nadciśnienia tętniczego, dyslipidemii i nadkrzepliwości u chorych na cukrzycę typu 2 są oczywiste. Wciąż nowe doniesienia i rozwój badań klinicznych sprawiają, że kryteria wyrównania metabolicznego stają się coraz bardziej wymagające. Artykuł ten zawiera przegląd metod leczenia skojarzonego, prowadzących do minimalizacji czynników ryzyka u chorych na cukrzycę typu 2.
W ostatniej dekadzie nastąpiły rewolucyjne zmiany dotyczące leczenia cukrzycy, spowodowane postępem w wielu dziedzinach. Wyniki 4 znaczących badań klinicznych [1–8] udowodniły hipotezę hiperglikemii, wskazując, że optymalna glikemia u osób chorych na cukrzycę powinna być tak niska, jak to możliwe, bez nadmiernego ryzyka hipoglikemii i innych działań niepożądanych. Do 1995 roku insulina i pochodne sulfonylomocznika były jedynymi lekami w Stanach Zjednoczonych, dopuszczonymi do stosowania w leczeniu cukrzycy. Następnie zaakceptowano analogi insulin, nowe pochodne sulfonylomocznika oraz 4 inne grupy leków [9]. Towarzyszyły temu także znaczne postępy technologiczne dotyczące monitorowania glikemii, ułatwiające prowadzenie samokontroli [10]. Wyniki badań klinicznych potwierdziły korzyści interwencji eliminujących czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych w leczeniu makroangiopatii — głównej przyczyny śmierci i niepełnosprawności chorych na cukrzycę [11, 12].
Zmiany systemu ubezpieczeń zdrowotnych oraz federalnych i stanowych aktów prawnych przyczyniły się do poprawy finansowania leków, zaopatrzenia medycznego i edukacji, co pozwoliło na obniżenie docelowych wartości glikemii, ciśnienia tętniczego i stężenia lipidów.
Artykuł ten opisuje praktyczne i konstruktywne wytyczne dotyczące opieki diabetologicznej. Cele kontroli glikemii i metody modyfikacji trybu życia nie są tu przedmiotem dyskusji. Na początku zostały omówione dostępne klasy leków stosowanych w cukrzycy oraz sugerowane sposoby progresywnego leczenia hiperglikemii. Następnie przedstawiono poglądy na temat zwalczania czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych z krótkim omówieniem leków i ich zastosowania.
W ostatniej dekadzie nastąpiły rewolucyjne zmiany dotyczące leczenia cukrzycy, spowodowane postępem w wielu dziedzinach. Wyniki 4 znaczących badań klinicznych [1–8] udowodniły hipotezę hiperglikemii, wskazując, że optymalna glikemia u osób chorych na cukrzycę powinna być tak niska, jak to możliwe, bez nadmiernego ryzyka hipoglikemii i innych działań niepożądanych. Do 1995 roku insulina i pochodne sulfonylomocznika były jedynymi lekami w Stanach Zjednoczonych, dopuszczonymi do stosowania w leczeniu cukrzycy. Następnie zaakceptowano analogi insulin, nowe pochodne sulfonylomocznika oraz 4 inne grupy leków [9]. Towarzyszyły temu także znaczne postępy technologiczne dotyczące monitorowania glikemii, ułatwiające prowadzenie samokontroli [10]. Wyniki badań klinicznych potwierdziły korzyści interwencji eliminujących czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych w leczeniu makroangiopatii — głównej przyczyny śmierci i niepełnosprawności chorych na cukrzycę [11, 12].
Zmiany systemu ubezpieczeń zdrowotnych oraz federalnych i stanowych aktów prawnych przyczyniły się do poprawy finansowania leków, zaopatrzenia medycznego i edukacji, co pozwoliło na obniżenie docelowych wartości glikemii, ciśnienia tętniczego i stężenia lipidów.
Artykuł ten opisuje praktyczne i konstruktywne wytyczne dotyczące opieki diabetologicznej. Cele kontroli glikemii i metody modyfikacji trybu życia nie są tu przedmiotem dyskusji. Na początku zostały omówione dostępne klasy leków stosowanych w cukrzycy oraz sugerowane sposoby progresywnego leczenia hiperglikemii. Następnie przedstawiono poglądy na temat zwalczania czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych z krótkim omówieniem leków i ich zastosowania.