Vol 2, No 3 (2001): Practical Diabetology
Other materials agreed with the Editors
Published online: 2001-06-15
Wpływ hiperinsulinemii na częstość zgonów z powodu pierwotnego raka wątroby i nowotworów o innych lokalizacjach
Diabetologia Praktyczna 2001;2(3):209-427.
Abstract
WSTĘP. Celem pracy jest wykazanie związku insulinemii z umieralnością z powodu nowotworów o różnych lokalizacjach.
MATERIAŁ I METODY. Prospektywne badanie kohortowe objęło 6237 aktywnych zawodowo mężczyzn w wieku 44-55 lat (w momencie rozpoczęcia badania), niechorujących na cukrzycę. Oceniano umieralność z powodu nowotworów w odniesieniu do wyjściowych stężeń insuliny na czczo oraz 2 godziny po doustnym obciążeniu 75 g glukozy.
WYNIKI. Podczas 23,8 lat obserwacji w grupie 6237 mężczyzn zmarło 1739, z tego 778 (45%) z powodu nowotworów. Częstość zgonów z powodu pierwotnego raka wątroby wykazywała silny związek z wyjściową hiperinsulinemią, zarówno na czczo (ryzyko względne 2,72; 95% CI: 1,87–3,94), jak i w 2. godzinie testu tolerancji glukozy (3,41; 2,23-5,21) - po korekcji względem wieku. Natomiast u osób z podwyższonym stężeniem insuliny na czczo obserwowano zmniejszenie umieralności z powodu nowotworów wargi, jamy ustnej i gardła (ryzyko względne 0,55; 0,41-0,75) oraz krtani (ryzyko względne 0,63; 0,47-0,83). Stężenie insuliny 2 godziny po obciążeniu glukozą było odwrotnie proporcjonalne do częstości zgonów z powodu raka żołądka (ryzyko względne 0,62; 0,43-0,90) i krtani (0,66; 0,50-0,89). Po uwzględnieniu innych czynników ryzyka zależności te pozostawały niezmienione. W analizie podgrup - mężczyzn palących tytoń oraz nienadużywających alkoholu - stężenia insuliny wykazywały ujemny związek z częstością zgonów z powodu wymienionych nowotworów.
WNIOSKI. Hiperinsulinemia obwodowa (wskaźnik bardzo wysokich stężeń insuliny w układzie żyły wrotnej) koreluje ze zwiększeniem umieralności z powodu pierwotnego raka wątroby u mężczyzn niechorujących na cukrzycę. Odwrotną zależność wykazano dla nowotworów wargi, jamy ustnej, gardła, krtani oraz żołądka.
MATERIAŁ I METODY. Prospektywne badanie kohortowe objęło 6237 aktywnych zawodowo mężczyzn w wieku 44-55 lat (w momencie rozpoczęcia badania), niechorujących na cukrzycę. Oceniano umieralność z powodu nowotworów w odniesieniu do wyjściowych stężeń insuliny na czczo oraz 2 godziny po doustnym obciążeniu 75 g glukozy.
WYNIKI. Podczas 23,8 lat obserwacji w grupie 6237 mężczyzn zmarło 1739, z tego 778 (45%) z powodu nowotworów. Częstość zgonów z powodu pierwotnego raka wątroby wykazywała silny związek z wyjściową hiperinsulinemią, zarówno na czczo (ryzyko względne 2,72; 95% CI: 1,87–3,94), jak i w 2. godzinie testu tolerancji glukozy (3,41; 2,23-5,21) - po korekcji względem wieku. Natomiast u osób z podwyższonym stężeniem insuliny na czczo obserwowano zmniejszenie umieralności z powodu nowotworów wargi, jamy ustnej i gardła (ryzyko względne 0,55; 0,41-0,75) oraz krtani (ryzyko względne 0,63; 0,47-0,83). Stężenie insuliny 2 godziny po obciążeniu glukozą było odwrotnie proporcjonalne do częstości zgonów z powodu raka żołądka (ryzyko względne 0,62; 0,43-0,90) i krtani (0,66; 0,50-0,89). Po uwzględnieniu innych czynników ryzyka zależności te pozostawały niezmienione. W analizie podgrup - mężczyzn palących tytoń oraz nienadużywających alkoholu - stężenia insuliny wykazywały ujemny związek z częstością zgonów z powodu wymienionych nowotworów.
WNIOSKI. Hiperinsulinemia obwodowa (wskaźnik bardzo wysokich stężeń insuliny w układzie żyły wrotnej) koreluje ze zwiększeniem umieralności z powodu pierwotnego raka wątroby u mężczyzn niechorujących na cukrzycę. Odwrotną zależność wykazano dla nowotworów wargi, jamy ustnej, gardła, krtani oraz żołądka.
Keywords: hiperinsulinemiamężczyźni bez cukrzycyrak wątrobyrak żołądkarak nerkirak wargirak jamy ustnej