dostęp otwarty
Wpływ długotrwałego doustnego stosowania L-argininy na poprawę insulinowrażliwości obwodowej i wątrobowej u chorych na cukrzycę typu 2
dostęp otwarty
Streszczenie
MATERIAŁ I METODY. Badanie, przeprowadzone metodą podwójnie ślepej próby, trwało 3 miesiące. W pierwszym miesiącu chorych leczono typową dietą cukrzycową. Następnie losowo przydzielono ich do dwóch grup. W grupie 1 przez 2 miesiące stosowano typową dietę i placebo (doustnie 3 × d.). W grupie 2 pacjentów leczono przez miesiąc dietą i placebo (doustnie 3 × d.) i następnie przez miesiąc dietą i L-argininą (3 g 3 × d.). Po pierwszymi i drugim miesiącu wykonano badanie za pomocą klamry euglikemiczno-hiperinsulinemicznej z jednoczesnym wlewem dożylnym znakowanej izotopowo glukozy (glukoza 6,6- 2H2). Grupą kontrolną stanowiło 10 zdrowych osób, u których również wykonano badanie za pomocą klamry.
WYNIKI. W grupie 1 w czasie badania nie zaobserwowano zmian podstawowego stężenia cGMP, skurczowego ciśnienia tętniczego, przepływu krwi w przedramieniu, wykorzystania glukozy i endogennej produkcji glukozy. W grupie 2 przyjmowanie L-argininy spowodowało normalizację podstawowego stężenia cGMP, poprawę przepływu w przedramieniu o 36%, oraz wykorzystania glukozy w badaniu metodą klamry metabolicznej o 34%, jak również obniżenie skurczowego ciśnienia tętniczego i endogennej produkcji glukozy odpowiednio o 14 i 29%. Pomimo tego w porównaniu z grupą kontrolną podawanie L-argininy nie normalizuje całkowicie metabolizmu glukozy.
WNIOSKI. Podawanie L-argininy u chorych na cukrzycę typu 2 znacznie poprawia insulinowrażliwość obwodową i wątrobową, lecz nie normalizuje jej całkowicie.
Streszczenie
MATERIAŁ I METODY. Badanie, przeprowadzone metodą podwójnie ślepej próby, trwało 3 miesiące. W pierwszym miesiącu chorych leczono typową dietą cukrzycową. Następnie losowo przydzielono ich do dwóch grup. W grupie 1 przez 2 miesiące stosowano typową dietę i placebo (doustnie 3 × d.). W grupie 2 pacjentów leczono przez miesiąc dietą i placebo (doustnie 3 × d.) i następnie przez miesiąc dietą i L-argininą (3 g 3 × d.). Po pierwszymi i drugim miesiącu wykonano badanie za pomocą klamry euglikemiczno-hiperinsulinemicznej z jednoczesnym wlewem dożylnym znakowanej izotopowo glukozy (glukoza 6,6- 2H2). Grupą kontrolną stanowiło 10 zdrowych osób, u których również wykonano badanie za pomocą klamry.
WYNIKI. W grupie 1 w czasie badania nie zaobserwowano zmian podstawowego stężenia cGMP, skurczowego ciśnienia tętniczego, przepływu krwi w przedramieniu, wykorzystania glukozy i endogennej produkcji glukozy. W grupie 2 przyjmowanie L-argininy spowodowało normalizację podstawowego stężenia cGMP, poprawę przepływu w przedramieniu o 36%, oraz wykorzystania glukozy w badaniu metodą klamry metabolicznej o 34%, jak również obniżenie skurczowego ciśnienia tętniczego i endogennej produkcji glukozy odpowiednio o 14 i 29%. Pomimo tego w porównaniu z grupą kontrolną podawanie L-argininy nie normalizuje całkowicie metabolizmu glukozy.
WNIOSKI. Podawanie L-argininy u chorych na cukrzycę typu 2 znacznie poprawia insulinowrażliwość obwodową i wątrobową, lecz nie normalizuje jej całkowicie.
Słowa kluczowe
insulinowrażliwość; cukrzyca; L-arginina
Informacje o artykuleTytuł
Wpływ długotrwałego doustnego stosowania L-argininy na poprawę insulinowrażliwości obwodowej i wątrobowej u chorych na cukrzycę typu 2
Czasopismo
Numer
Tom 3, Nr 2 (2002): Diabetologia Praktyczna
Strony
83-90
Data publikacji on-line
2002-05-13
Rekord bibliograficzny
Diabetologia Praktyczna 2002;3(2):83-90.
Słowa kluczowe
insulinowrażliwość
cukrzyca
L-arginina
Autorzy
PierMarco Piatti
Lucilla D. Monti
Gianpietro Valsecchi
Fulvio Magni
Emanuela Setola
Federica Marchesi
Marzia Galli-Kienle
Guido Pozza
K. George M.M. Alberti